رکن رابع چیست؟ شیخ محمود عراقی (۱۲۴۰ ۱۳۰۶ ق) در شمار مدّعیان | 🏴بُت شِناسی🏴

رکن رابع چیست؟

شیخ محمود عراقی (۱۲۴۰ ۱۳۰۶ ق) در شمار مدّعیان دورغین نیابت خاصّه در عهد غیبت کبری می‌نویسد:
سوّم از ایشان جماعت « رکنی »اند و مراد از ایشان کسانی اند که خود را رکن چهارم دین، و معرفت خود را از اصول دین، و منکر خود را کافر و بی دین می‌دانند و تعبیر از آن « رکن رابع » می‌کنند و می‌گویند:
اصول دین چهار است:
۱) خدا
۲) رسول
۳) امام
۴) رکن
پس معرفت رکن همانند معرفت امام و خدا و رسول بر عامّه ی مکلّفین واجب باشد و به انکار او شخص از دین خارج شود، مانند انکار آن سه اصل دیگر.
بلکه صریح کلام بعضی آن است که انکار رکن بدتر از انکار باقی می‌باشد.
مراد از « رکن » بنابر آنچه از مجموع کلمات این طایفه مستفاد می‌شود، کسی است که به منزله ی سفراء در زمان غیبت صغری، و مدّعی سفارت و وکالت و بابیّت امام باشد در غیبت کبری.
از این جهت طایفه ای از این جماعت تعبیر از این شخص به « باب » نموده اند و دیگران چون این تعبیر را بد و قریب به انکار دیدند، آن را
به عنوان: « رکن رابع » تغییر دادند.

آنگاه فرازهایی از خان کرمان نقل کرده می‌افزاید:
خان کرمانی پس از نقل این کلام می‌گوید:
پس از آنکه شیخ بزرگوار دار فانی را وداع نمود معاندین چنین پنداشتند که نور خدا خاموش می‌شود، تا آنکه دیدند که نور خدا روز به روز در تزاید است و باز حاملی از برای آن « علم لَدُنّی » پیدا شد.
بعد از نقل فرازهای دیگر از خان کرمان، از او نقل می‌کند که در هدایة الطّالبین می‌نویسد:
شیخ احمد قطب زمان بود، به جهت تصریح پیامبر در حق او که تو قطب هستی...
پس شیخ بزرگوار آن کسی است که به او عبادت رحمان و کسب جنان می‌شود...

آنگاه خان کرمان خطاب به سید کاظم رشتی می‌نویسد:

پس شما نایب ایشان می‌باشید به نصّ جلی ایشان و چون نایب در حدّ منوبٌ عنه باشد، پس شما آن کسی هستید که با او رحمان عبادت می‌شود و جنان با او کسب می‌شود.
پس توئی « باب اللّه و سبیل اللّه الّذی لا یؤتی الاّ منک ».

خان کرمان در ادامه می‌گوید:

چنان که در خواب از خود شما شنیدم، الآن مدّت سه سال بلکه زیاده می‌باشد که تو را در وقت دعا و نماز پیش روی خود قرار می‌دهم.

خان کرمان به تدریج پرده‌ها را کنار می‌زند و خطاب به محبوب و معبود خود سید کاظم رشتی می‌نویسد:

به درستی که من اعتقاد دارم که هر کسی که شیخ زمان خود را نشناسد و هر کس امام زمانش را نشناسد: « ماتَ مَیتَةً جاهِلِیّة ».
اگر برای تو حادثه ای دست دهد ولیّ امر بعد از تو کی خواهد بود؟
هر شیخ باید نایب خود را معرّفی کند یا آنکه خود آن شیخ بعد از آنکه صدق او معلوم شود اظهار نماید.
خدا بر ما منّت نهاده، تو را شناخته ایم به سبب آثار، به طوری که اگر جایز بود پیغمبری بعد از پیغمبر ما و تو ادّعا می‌نمودی، از تو طلب معجزه می‌نمودیم.
بلکه واللّه با این حال هم، اگر ادّعای نبوّت بلکه اعظم و اعظم نمایی قبول می‌نمایم و تصدیق می‌نمایم!!! بدون معجزه!!!
نکنند، کجا رسد به اسلامیّت و رکن رابع و انسان کامل و رهبر دین.
فرازهایی که از محقّق دقیق و ناقد بصیر، نقل کردیم برای هر فرد با انصافی حجّت را تمام می‌کند.
مرحوم عراقی آن شخصیّت برجسته ای است که کتاب « هدایة الطّالبین » خان کرمان را کلمه به کلمه نقد کرده و کتاب ارزشمندی به نام « کفایة الرّاشدین » در ردّ گزافه‌های آن تألیف نموده است.

عراقی، دارالسلام، ص ۳۹۶، ایران نگین، قم، ۱۳۸۰ ش. ص ۳۹۸. ص ۴۰۰. ص ۴۰۲. ص ۴۰۵.
  شهید ثالث و دفاع جانانه او از حریم تشیع در مواجهه با فرقه های شیخیه و بابیه - رکن رابع چیست؟ - صفحه ۱۳۵

#شیخیه

@BotShenasi