ادّعای نیابت خاصّ به اجماع علمای شیعه در غیبت کبری، هر کس ا | 🏴بُت شِناسی🏴
ادّعای نیابت خاصّ
به اجماع علمای شیعه در غیبت کبری، هر کس ادّعای نیابت خاصّه کند از زمره مسلمانان خارج است، ولی شیخیّه هم ادّعا میکنند، هم اصرار میکنند و هم پذیرش آن را بر همگان واجب میشمارند و اینک به سخنان خان کرمانی گوش فرا دهید:
بهجهت تأکید عرض میکنم که از برای امامْ نایب خاصّ هست، به همان تفصیل که سید رشتی در « حجّت بالغه » فرموده اند و همیشه هست و هرگز نیست که نایب خاص نباشد. ولی میشود که ظاهر و مشهور باشد، چنان که در اوّل غیبت بود، و میشود که خائف و مقهور باشد، مثل امروز. و چون مقهور است، معرفت شخصیّه اش بر همه کس واجب نیست. ولی اگر ظاهر باشد معرفتش واجب و اطاعتش بر همه کس حتم میشود.
آنگاه برای اینکه هیچ فقیهی تصوّر نکند که او نیز میتواند رکن رابع یا نایب خاص باشد میگوید:
علم رکن رابع درسی و کسبی نیست، بلکه خدادادی است. آنگاه برای اینکه کسی از رکن رابع معجزه طلب نکند میافزاید: کمال در این نیست که از انسان خارق عادت سر بزند.
شناخت رکن رابع را ضروری دانسته میگوید:
اطاعت و معرفت رکن رابع بالذّات لازم است، همان گونه که اطاعت و معرفت امام.
آنگاه با صراحت هرچه تمام تر اعلام میکند:
منکر رکن رابع از منکر توحید، نبوّت و امامت بدتر است.
آنگاه گاهی به نعل زده گاهی به میخ و گوید: ما نگفته ایم که کامل یکی است و نگفته ایم که هر کس امروز ایشان را نشناسد کافر است... ولی هیچ نفی نفرموده اند که امام یک نفر نایب خاصّ دارد که فیوض از امام به واسطه ی او به خلق میرسد. ابداً چنین نفیی نشده است.
آنگاه در مقام اثبات آن میگوید:
چنین شخصی در ملک خدا هست که نایب خاصّ امام است و بر همه کس تسلیم امر او فرض است. هر کس از او تخلّف ورزد از دوستی امام خارج و کافر است!! مثل سایر کفّار!!
مجمع الرسائل فارسی رساله در جواب یکی از رفقای نایین ص ۵۰. کرمانی، ارشاد العوام، ج ۴، ص ۳۶.۱۹۲،۲۰۵،۲۰۶ مجمع الرسائل فارسی رساله در جواب دوستان همدان ص ۲۳۴. شهید ثالث و دفاع جانانه او از حریم تشیع در مواجهه با فرقه های شیخیه و بابیه - صفحه ۱۴۰