یک بام و دو هوا آنچه در مورد رکن رابع و ناطق واحد تقدیم شد، | 🏴بُت شِناسی🏴
یک بام و دو هوا
آنچه در مورد رکن رابع و ناطق واحد تقدیم شد، کلاًّ پوچ و بی اساس بود و همه اش ضدّ و نقیض، از این رهگذر هیچ نیازی به نقیض و ابرام ندارد، ولی مناسب به نظر رسید که به نگاه دوگانه ی شیخیّه به مسأله ی بابیّت اشاره شود: محمّد کریم خان در ردّ علی محمّد باب می‌نویسد: اگر جاهلی بگوید این نایب خاصّ است اوّلاً: نایب خاصّ، نصّ خاصّ می‌خواهد و آن در زمان غیبت ممکن نیست، به جهت اینکه هیچ کس به خدمت امام نمی رسد. اگر نایب خاص نصّ خاصّ می‌خواهد و آن در زمان غیبت ممکن نیست، پس چگونه شیخ احمد و سید کاظم را نایب خاصّ می‌دانید و به خواب و خیال استدلال می‌کنید؟! اگر در زمان غیبت هیچ کس به خدمت امام نمی رسد، پس چگونه می‌گویید: باب اعظم بلاواسطه از امام می‌گیرد و قبل از همه از اراده امام مطّلع می‌شود؟!! با توجّه به تناقض صریح اقوال رهبران شیخیّه نیازی به ردّ و نقد احساس نمی شود، مخصوصاً محمّد کریم خان در ردّ علی محمّد باب به صراحت می‌نویسد: ابداً در آثار اهل بیت دیده نشده که در زمان غیبت نایب خاصّی خواهد آمد. و به این وسیله به همه ی ادّعاهای ناطق واحد و نایب خاص و رکن رابع که خود پای فشرده خط بطلان کشیده است.
کرمانی، تیر شهاب در راندن باب خسران مآب، ص ۱۹۶. ص ۹۵. شهید ثالث و دفاع جانانه او از حریم تشیع در مواجهه با فرقه های شیخیه و بابیه - صفحه ۱۴۶
