تفویض و غلوّ در شیخیه از دیگر عوامل تکفیر شیخیه اعتقاد آنها | 🏴بُت شِناسی🏴
تفویض و غلوّ در شیخیه
از دیگر عوامل تکفیر شیخیه اعتقاد آنها به غلوّ و تفویض است. قرآن کریم به اهل کتاب خطاب می‌کند و می‌فرماید: « یا أَهْلَ الْکِتابِ لا تَغْلُوا فِی دِینِکُمْ وَ لا تَقُولُوا عَلَی اللّه ِ إِلاَّ الْحَقَّ » ؛ هان ای اهل کتاب در دین خود غلوّ نکنید و از برای خدا جز حق نگویید. غلوّ به معنای افراط و تجاوز از حدّ است. در فرهنگ اسلامی غالیان کافر و نجس می‌باشند. به کسانی که در مورد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و یا أمیرالمومنین علیه السلام جنبه ی الوهیّت قائل شده اند غالی می‌گویند. بخشی از غلوّ تفویض نامیده می‌شود، مفوّضه به کسی گفته می‌شود که معتقد باشد خداوند امور خلق را به دست کسی سپرده و خود در جهان تأثیرگذار نمی باشد. فقهای امامیه غُلات و مفوّضه را کافر می‌دانند. از امام رضا علیه السلام در مورد غُلات و مفوّضه پرسیدند، فرمود: غُلات کافر هستند و مفوّضه مشرکند، هر کس با آنها معاشرت، مجالست و مؤانست کند، به آنها دختر بدهد، از آنها دختر بگیرد، با آنها مشورت کند، با آنها سرِ یک سفره بنشیند، به آنها اعتماد کند، گفتار آنها را تصدیق کند، یا با شطر کلمه ای آنها را یاری کند، از ولایت خداوند و ولایت پیامبر اکرم و ولایت ما اهل بیت بیرون می‌رود. امیرمؤمنین علیه السلام در این رابطه فرمود: از هرگونه غلوّ در حقّ ما پرهیز کنید، ما را بنده پروردگار بدانید، آنگاه در فضیلت ما هرچه خواستید بگویید. با توجّه به موضع گیری امامان معصوم علیهم السلام در برابر غُلات و مفوّضه عرضه می‌داریم: هر دو عنوان غلوّ و تفویض بر شیخیّه منطبق است که در اینجا به شماری از سخنان غلوّآمیز بزرگان شیخیّه اشاره می‌کنیم. [ در بخش رکن رابع عمدتاً از کریم خانی‌ها سند آوردیم، در این بخش عمدتاً از احقاقی‌ها سند نقل می‌کنیم.]
سوره نساء، آیه ۱۷۱. شیخ صدوق، عیون اخبار الرّضا، ج ۱، ص ۲۱۹، اعلمی، بیروت، ۱۹۸۴ ق. علامه مجلسی، بحار الانوار، ج ۱۰، ص ۹۲. شهید ثالث و دفاع جانانه او از حریم تشیع در مواجهه با فرقه های شیخیه و بابیه - صفحه ۱۵۳
