روزهای وحشتناکیست...کاش یک سیلی که نه، یک مشت محکم به صورتمان | Bourse Cafe | کافه بورس
روزهای وحشتناکیست...کاش یک سیلی که نه، یک مشت محکم به صورتمان زده شود و از کابوس عمیق این روزهای کشورمان بیدار شویم
اقتصاد کشور روز به روز در حال کوچک شدن و به انزوا رفتن است و هیچ رویکرد مثبتی در خصوص ایجاد روزنه ی امید برای کاهش تنش های سیاسی دیده نمی شود.
دوستانی که تا چند ماه پیش میگفتند: «آقا این چه وضعش هست که تمام اقتصادمان را به سیاست خارجی گره زده اید؟» حالا از تحریم های ظالمانه و تاثیرات منفی آن بر روی معیشت مردم صحبت می کنند
تلخ ترین جریانی که از یکی دو ماه اخیر شاهدش هستیم، ناامیدی اقتصادخوان ها و اقتصاددان ها از آینده ی اقتصادمان است؛
دائما از جهش رشد نقدینگی در کشور می‌گویند... دائما از این می‌گویند که حتی اگر توافقی صورت بگیرد دلار روی ۲۲ هزار استپ می‌خورد؛ وای به حال اینکه توافقی صورت نگیرد... دائما از خطر یک ابرتورم در دوسال آینده به واسطه ی کسری بودجه و رشد پایه پولی و فروش اوراق بدهی و عدم تناسب آن با درآمد های دولت و ... می‌گویند...
این ناامیدی اقتصاددانان ما طی چندماه آینده بین مردم در قالب «انتظارات تورمی» یا «تورم انتظاری» متبلور می‌گردد!
آنجا که دلار ۲۸ هزار تومنی در زندگیمان رنگ می‌گیرد آنجایی که یک قالب پنیر ۲۰ هزارتومنی برای مردم ارزان به نظر می رسد آنجا که پراید ۱۵۰ میلیون مناسب خرید می شود و آنجا کهاجاره خانه ی ماهیانه ۵ میلیون تومانی بین مردم رایج می شود
آنجاست که اقتصاد مثل یک بیمار زنجیری بر سر و صورت خود چنگ می زند و علاوه بر جراحات بیرونی، خودزنی هم خواهد کرد!
حالا شما به این مسائل وعده های تورم زای دولت را اضافه نمایید عجب آش کشکی شد! همه جوره پای‌مان است! چه دوست داشته باشیم آن را بخوریم چه دوست نداشته باشیم!
حالا شما بروید فولاد خود را ۱۳۰۰ تومان حراج کنید شپنا را روی ۱۴۰۰ صف فروش کنید شیران را در ۲۶۰۰ سیگنال فروش کنید حتی برای همین خساپای برشکسته، روی ۲۰۰ مقاومت بتراشید
به یکسال بعدتان فکر کنید آیا سهم بورس ما ازین تورم انتظاری هیچ خواهد بود؟ آیا قیمت سهام حق ندارد مثل قیمت کالا متورم شود؟
