بیش از سه ماه است که مذاکرات وین متوقف شده؛ در هفته‌های اخیر با صدور قطعنامه علیه ایران در شورای حکام سازمان ملل و اقدام تقابلی ایران با برداشتن ۲۷ دوربین فراپادمانی سازمان بین‌المللی انرژی اتمی حصول هرگونه توافقی بین ایران و غرب کمرنگ‌تر شده است. این موضوعی است که طرف‌های اروپایی، کارشناسان و حتی رئیس سازمان بین‌المللی انرژی اتمی بر آن اذعان دارند. با این حال دو طرف اصلی توافق یعنی آمریکا و ایران از اعلام شکست مذاکرات خوداری می‌کنند.
آمریکا برخلاف اظهارات رافائل گروسی که فرصت برای حصول توافق را بین دو تا ۳ هفته(حداکثر ۱۰ تیرماه) اعلام کرده، گفته است که بعد از این بازه زمانی هم هنوز شانس رسیدن به توافق وجود دارد.
مقامات کشورمان هم در این مدت بارها اعلام کرده‌اند که تنها دوربین‌های فراپادمانی آژانس را برداشته و دوربین‌های اصلی این سازمان در جای خود باقی مانده و همکاری ایران با آژانس ادامه دارد. آنها همچنین تاکید کرده‌اند که همچنان دیپلماسی را بهترین راه برای حل اختلافات بین ایران و غرب می‌دانند و هنوز شانس حصول توافق بین طرفین وجود دارد.
چرا ایران و آمریکا از اعلام بن‌بست در مذاکرات امتناع می‌کنند؟
نیویورک تایمز در گزارشی با تاکید بر اینکه هر توافقی هنوز برای دو طرف ایرانی و آمریکایی مزایایی به همراه دارد، اعلام می‌کند که شکست مذاکرات و عبور از برجام به این معنا است که آمریکا تنها دو انتخاب پیش رو دارد؛ انتخاب‌هایی که هم برای واشنگتن و هم تهران هزینه زیادی به دنبال دارد.
