به این باور رسیده‌ام که چیزی را نمی‌توانی جبران کنی و دوباره د | کافه کتاب
به این باور رسیده‌ام که چیزی را نمی‌توانی جبران کنی و دوباره درست بگذاری سرجایش؛ حفره‌های زندگی‌ات همیشگی هستند، تو باید در اطرافش رشد کنی، مثل ریشه‌های درخت که از اطراف سیمان بیرون می‌زنند، باید خودت را از لا‌به‌لایِ شیارها بیرون بکشی.
