کم نیستند مجردهایی که خود را در دام «کمال گرایی» اسیر می کنند. | کافه روانشناسی
کم نیستند مجردهایی که خود را در دام «کمال گرایی» اسیر می کنند. آن ها به دنبال خانم یا آقای ایده آلی هستند که حتی اگر همه کمالات را نداشته باشد حداقل اکثر کمالات را دارا باشد.
گاهی آن ها می پرسند، اگر با این فرد ازدواج کردم و بعدها با فرد بهتری ملاقات کردم چه کار کنم؟ آیا حسرت این را نمی خورم که کاش صبر کرده بودم و این قدر زود ازدواج نمی کردم؟
آیا می دانید حدود 50 درصد افرادی که بدون شناخت خود، چم و خم رابطه عاطفی و طرف مقابل، امیدوارانه ازدواج می کنند محکوم به بازگشت به دوران تنهایی مجردی هستند؟ آن هم بعد از گذر از مسیر پرچالش طلاق!
چیزی که این افراد متوجهش نیستند این است که هیچ چیز در بیرون تغییر نمی کند تا زمانی که خودشان تغییر کنند. ما زمانی می توانیم به دنبال فردی باشیم که به رشد و بلوغ عاطفی، اجتماعی و عقلانی رسیده است که خودمان وارد مسیر این مسیر رشد و بلوغ شده باشیم.
فراموش نکنید یک فرد مجرد ناآرام که احساس می کند بدبخت است بعد از ازدواج تبدیل می شود به یک فرد متاهل ناآرام که احساس می کند بدبخت است!
