ارتباط زوجین بطور كلي از همان ابتدا بايد در روابط زناشويي س | کافه روانشناسی
ارتباط زوجین
بطور كلي از همان ابتدا بايد در روابط زناشويي سه مهارت ارتباطي بين زوجين پايه گذاري شود كه عبارتند از:
1. احترام متقابل: معناى احترام اين نيست كه زن و شوهر ناراحتي هاي خود را از يكديگر پنهان و آن ها را به صورت عقده هاى روانى روى هم جمع كنند. خشم هاى سطحى و بگومگوهاى مختصر و كوتاه بين زن و شوهر در زندگى زناشويى مانند رعد و برق است و هميشه پس از رعد وبرق، باران مى بارد و اين باران درخت زناشويى را بارور مى سازد.همچنين احترام متقابل به معناى انتقاد نكردن از يكديگر نيست. گاهى لازم مى شود به صراحت از رفتار نامناسب يكديگر انتقاد كنند و از تندخويى بپرهيزند. در اين صورت نيز بايد به اين نكته توجه كنند تا انتقاد آنان بى اثر و بى نتيجه نماند.
2. درك و فهم متقابل: هنگامى كه ابهام وجود دارد، مى توان به همسران آموزش داد كه اين عبارت ساده را بيان كنند: «مطمئن نيستم كه حرف هايت را به خوبى مى فهمم، مى توانى بيشتر توضيح بدهى؟» اين جمله ظاهراً يك تقاضاى ساده براى كسب اطلاعات بيشتر است. ولي، در معناى ظريف تر، همسران به اشاره مى گويند: «من واقعاً تلاش مى كنم كه اين مسئله را از ديدگاه تو ببينم.» در حقيقت، اين همه آن چيزى است كه درك و فهم به آن مربوط مى شود; يعنى توانايى دانستن و درك همدلانه آنچه همسر تجربه كرده است.
3. حسّاسيت: آگاه بودن از نيازهاى همسر، يك جزء كليدى در روابط زناشوئي است. افراد اغلب آن قدر به فكر خود هستند كه حتى از شناخت خواسته هاى همسرشان نيز كوتاهى مى كنند. بعضي اوقات، آنان براى شنيدن نيازهاى همسرشان به آسانى وقت صرف نمى كنند. از طرف ديگر نيز بعضي زوج ها هستند كه تصميم مى گيرند نسبت به يكديگر حسّاس نباشند; چون مى ترسند از سوى همديگر مورد سوء استفاده قرار گيرند. در حاليكه هر دوي اين كار اشتباه بوده و باعث مي شود كه همسران در شناسايى و يا ارضاى نيازهاى يكديگر شكست مى خورند و بنابراين، از هم دور و دورتر مى شوند .
