آیا خویشتن خود شدن متضمن وقفه و سکون است؟ عده‌ای تصور می‌کنند | کافه روانشناسی

آیا خویشتن خود شدن متضمن وقفه و سکون است؟

عده‌ای تصور می‌کنند که خویشتن واقعی خود بودن به معنای ایستایی و رکود است. این افراد چنین هدف و ارزشی را با سکون یا عدم تغییر مترادف می‌دانند. هیچ چیز برتر از حقیقت نیست. خویشتن خود بودن، مستلزم آن است که فرد کاملا به فرایند تغییر بپیوندد و عبارت از آن تلقی گردد. تغییر، تنها زمانی به بهترین وجه صورت می‌پذیرد که انسان واقعا بخواهد و اراده کند به خویشتن واقعی خود دست یابد.

در حقیقت، فردی که برای روان‌درمانی به ما مراجعه می‌کند، فردی است که بر واکنش‌ها و احساسات خود سرپوش گذاشته و آنها را انکار کرده است. چنین کسی چه بسا که کوشیده است تغییر کند، اما پیوسته خود را در قید رفتارهایی که دوست‌شان نمی‌داشته اسیر و محبوس دیده است. دورنمای تغییر، تنها زمانی در فرد مشاهده می‌شود که فرد تا بدان‌جا که می‌تواند بکوشد عبارت از خویشتن خود باشد و بتواند هر چه بیشتر به آنچه در خویشتن خود انکارش می‌کرده است، دست یابد.

کارل راجرز
از کتاب هنر انسان شدن
ترجمه مهین میلانی