وضعی که به طور کلی با صراحت و گشودگی فرد در مواجهه با تجربه‌ها | کافه روانشناسی
وضعی که به طور کلی با صراحت و گشودگی فرد در مواجهه با تجربه‌های درونی و بیرونی‌اش رابطه نزدیک دارد، صراحت و بی‌تکلفی او نسبت به دیگران و پذیرش نامشروط آنان است. اگر مراجع بتواند تجارب خود را بپذیرد تجارب دیگران را نیز می‌تواند بپذیرد. بر این اساس، او هم تجربه خود و هم تجربه دیگران را همان طور که وجود دارند، درک می‌کند و می‌پذیرد.
باز هم گفته مزلو را درباره تحقق بخشیدن به خویشتن خود نقل می‌کنم، «هیچ کس آب را به علت رطوبت آن و صخره را به دلیل صلابت و سختی آن سرزنش نمی‌کند... فردی که می‌خواهد خویشتن خود را تحقق بخشد، به طبیعت انسان هم در وجود خود و هم در وجود دیگران، آن‌گونه می‌نگرد که کودکی بی‌ریا و معصوم با چشمان باز و خطاپوش خود به دنیا نگاه می‌کند. یعنی بدان گونه که تنها دریابد چه چیزی در شرف وقوع است، بدون آن که بخواهد درباره آن بحث کند یا بخواهد که دنیا چیزی جز آن که هست باشد.»
کارل راجرز از کتاب هنر انسان شدن ترجمه مهین میلانی
