فروید در سال ۱۹۲۰ فراسوی اصل لذت را می‌نویسد؛ اثری نظری و جنجا | کافه روانشناسی
فروید در سال ۱۹۲۰ فراسوی اصل لذت را می‌نویسد؛ اثری نظری و جنجالی که نقطه عطفی را در تحول فکری او نشان می‌دهد. او فرضیه جدیدی را مطرح می‌کند که بر پایه آن عملکرد روانی فرد، تحت کنترلِ تنشی است که بر اصل لذت/درد تقدم دارد؛ یعنی کشاکش بنیادی میان رانه زندگی و رانه مرگ. درست است که اصل لذت/درد ارزش کامل خود را حفظ می‌کند، اما برای آنکه لذت بر میل به درد فائق آید، رانه زندگی باید دست کم تا حدی افسار رانه مرگ را در دست بگیرد.
این‌طور بگوییم که اگر رانه مرگ در این مصاف پیروز شود، جزء ویرانگرِ حیات روانیْ خود را در قالب سادیسم و مازوخیسم تحمیل می‌کند؛ از سوی دیگر، اگر رانه زندگی غلبه پیدا کند، بخش مخرب تا حدی خنثی می‌شود و تخطی‌گری به خدمت زندگی و من [ایگو] در می‌آید. فروید در ابتدا این فرضیه را در حد یک گمانه‌زنی ساده مطرح می‌کند، اما خیلی زود به آن اهمیت زیادی می‌دهد.
ژان‌میشل کینودُز از کتاب درآمدی بر زیگموند فروید ترجمه مهرداد پارسا
