بلایی که نوطلبی به سر میدان توپخانه آورد
برخی تحلیلگران جامعه ایرانی را جامعه ای می دانند که تصمیمات در آن عمری کوتاه مدت دارند. این مسئله سبب می‌شود بناها، نمادها، ابزارها و هر آنچه که ساخته می‌شود، عمری کوتاه داشته باشد.
«حسین شهید زاده» در کتاب «راه بی بازگشت» می‌نویسد: هنوز صد سال از ساختن میدان توپخانه تهران نگذشته، بیش از چهار بار نامش و بیش از سه بار شکل و شمایلش دچار دگرگونی شده است و چه بسا اگر کار به همین منوال بگذرد، صد سال دگر هیچ کس نداند میدان توپخانه اصلا در کجا بوده و چه حوادثی در آن رخ داده است.
این خصوصیت نوطلبی که ویرانگری هم به دنبال آن میآید، از ویژگی‌های مردم ایران است؛ ما اصولا مردمی کم حوصله و کم طاقت و کم پشتکار هستیم و از همه چیز زود خسته می‌شویم. در هر عرصه ای که قدم می‌گذاریم، می‌خواهیم زود به مقصد برسیم، یک شبه ره صدساله را بپیماییم و به قول ادیبان هر چه زودتر شاهد مقصود را در آغوش بگیریم.
@cafetarikhcom
