حبس؛ مجازات کسانی که واکسن نمی‌زنند!
چهار سال پس از پیروزی مشروطه، در پی تصویب مجلس، به اداره حفظ الصحه دستور می‌دهند در نقاط مختلف مکان‌هایی برای آبله کوبی رایگان دایر و از مردم تهران درخواست می‌شود برای آبله کوبی و معالجه به آن مکان‌ها مراجعه کنند. عوام باز هم به سبب خرافه‌هایی که وجود داشته، از این کار سرباز می‌زنند.
در ۱۸ خرداد سال ۱۳۰۸، دکتر سعید مالک رئیس صحیه کل مملکتی موفق می‌شود، لایحه اجباری بودن آبله کوبی را در مجلس به تصویب برساند. سه سال بعد هم، هیئت وزرا در جلسه ۶ مهر ١٣١١ به پیشنهاد وزارت داخله، در قالب یک نظام نامه، آبله کوبی مجانی را با اشاره به موارد حقوقی و قانونی همچون وظایف افراد، آبله کوب ها، مدیران مدرسه‌ها و ادارات دولتی، تصویب می‌کند.
مرحوم «مرتضی احمدی» در کتاب «من و زندگی» نوشته است: پدرم استاد زِفت انداختن به سر بچه‌های کچل بود و مادرم متخصص شست وشوی آن ها. خانه ما شده بود «کلینیک رایگان کچل زدایی عمومی». جز کچلی، وبا، طاعون، تراخم، دیفتری، حصبه و البته آبله در شمار مهم‌ترین بیماری‌های رایج در جامعه ایران قدیم بودند.
@cafetarikhcom
