شاهی که حتی به فرماندهان خود رحم نکرد
از نظر رضاخان، فرماندهان وظیفه‌ای جز جنگیدن با مخالفان و شکست آنان نداشتند. در صورت شکست خوردن مجازاتی بزرگ پیش فرماندهان بود.
«احمد امیراحمدی» در کتاب «خاطرات نخستین سپهبد ایران» سردار سپه یک مرتبه از من پرسید: هنگامی که از لرستان به تهران آمدید، چه مقدار از قوای لرستان را با خود آوردید؟ گفتم: پانزده سوار و یک آجودان با خود . رنگش برافروخته شد و پرسید: شاه بختی زنده است؟ آن افسرانی که تسلیم شدند، کدامشان اعدام گردیدند؟
من از تغییر قیافه سردار سپه دریافتم که آشفتگی خاطرش از این است که چرا با تغییر یک فرمانده، قوای خرم آباد دچار چنان شکستی شده و نمی‌خواهد که پیشرفت و پیروزی روی شخص دور بزند. در پاسخ گفتم: کسی مقصر نبود که دربند و حبسش نگاهدارم.
او گفت: چگونه این طور قضاوت درباره کسانی که تسلیم اشرار شده‌اند می‌کنید؟ گناه سرتیپ شاه بختی و سایر افسرانی که خود را در محاصره انداخته یا تسلیم شده‌اند، ایجاب می‌کرد که تا حالا زنده نباشند.
@cafetarikhcom
