روایت نخست‌وزیر محبوب شاه از اوضاع مملکت در دهه پنجاه
در بخشی از کتاب «گفتگوی من با شاه، خاطرات محرمانه امیراسدالله علم» آمده است: در سال ۱۳۵۴ پنجاه درصد مردم ایران بی سواد بودند، در حالی که در همان سال نرخ بیسوادی در ترکیه ۴۰ درصد و در تانزانیا ۳۴ درصد بود.
از هر چهار کودک یکی به هیچ وجه دسترسی به آموزش ابتدائی نداشت، هر چند کلاسهای درس هفتاد هشتاد نفری متداول بود و هر دبستانی حتی در تهران روزی سه نوبت نوآموزان را می پذیرفت. به همین منوال میانگین عمر در ایران در حدود ۵۱ سال بود که تقریبا معادل بود با میانگین عمر در کشور فقیری مثل هندوستان و به مراتب کمتر از میانگین عمر در ترکیه که به رقم ۱۰ سال بالغ میشد.
علیرغم درآمد سرشار مملکت. شاه و دولت او نتوانستند سطح بهداشت و درمان را حتی تا سطح خدمات مشابه در کشورهایی که به مراتب فقیرتر از ایران بودند بالا ببرد.
گزارش در:
https://www.cafetarikh.com/news/38626/
@cafetarikhcom
