شادی‌های از دست رفته
■ در خانه ایرانی‌های اصیل، میز و صندلی یافت نمی‌شود و میزبان و میهمانان همگی روی فرشهایی که بر زمین انداخته‌اند، دو زانو می‌نشینند. هنگام صحبت و گفت‌وگو که میزان صمیمیتش به روابط میزبان و میهمان بستگی دارد، معمولاً جو شادمانه‌ای حاکم می‌شود، چه غالب ایرانیان افراد شوخ طبع و بذله گویی هستند و از شوخی و خنده خوششان می‌آید.
■ آنان با بیان حکایت‌های شیرین و مطالب سرگرم کننده، مجلس را گرم می‌کنند و همواره برای نشان دادن ذوق و معلومات خود ابیاتی نیز از شعرای مشهور و غير مشهور، چاشنی سخنانشان می‌کنند.
■ ایرانی ذاتاً به شادی و شادمانی گرایش دارد و با وجودی که خیلی زود در اثر حرفي ناخوشایند یا واقعه‌ای غم‌انگیز دلسرد و غمگین می‌شود، معهذا این حالت زیاد به دراز نمی‌کند و به زودی در اثر تمایل فطری به خوشی و شادمانی، محفل گرم می‌شود و گفتگوی دوستانه دوباره از سر گرفته می‌شود.»
■ منبع: هینریش بروگش، در سرزمین آفتاب
■ قابل دسترس در:
https://www.cafetarikh.com/news/48172/
@cafetarikhcom
