هیچ‌وقت بابت عشق‌هایی که نثار دیگران کرده‌اید، افسوس نخورید. ح | ⊱ کافه ژاو
هیچ‌وقت بابت عشق‌هایی که نثار دیگران کرده‌اید، افسوس نخورید. حتی اگر بعدها به این نتیجه رسیده‌اید ذره‌ای برای عشق شما ارزش قائل نبوده‌اند. شما آن چیزی را که باید به زندگی ببخشید، بخشیدید. چه چیزی زیباتر از عشق؟
هر رنجِ دوست‌داشتن صیقلی است بر روح و با هر تمرین دوست‌داشتن، روح تو زلال‌تر می‌شود. گاهی بعضی‌ها با ما جور در می‌آیند اما همراه نمی‌شوند. گاهی نیز آدم‌هایی را می‌یابیم که با ما همراه می‌شوند اما جور در نمی‌آیند. بعضی وقتها ما آدم‌هایی را دوست داریم که دوست‌مان نمی‌دارند، همانگونه که آدم‌هایی نیز یافت می‌شوند که دوست‌مان دارند اما ما دوست‌شان نداریم.
به آنانی که دوست نداریم اتفاقی در خیابان بر می‌خوریم و همواره بر می‌خوریم اما آنانی را که دوست می‌داریم همواره گم می‌کنیم و هرگز اتفاقی در خیابان به آنان برنمی‌خوریم. گاهی اویی را که دوست می‌داری احتیاجی به تو ندارد زیرا تو او را کامل نمی‌کنی. تو قطعه‌ی گمشده‌ی او نیستی، تو قدرت تملک او را نداری. گاهی نیز چنین کسی تو را رها می‌کند و گاهی نیز چنین کسی به تو می‌آموزد که خود نیز کامل باشی، خود نیز بی‌نیاز از قطعه‌های گمشده. او شاید به تو بیاموزد که خود به تنهایی سفر را آغاز کنی، راه بیفتی، حرکت کنی.
او به تو می‌آموزد و تو را ترک می‌کند اما پیش از خداحافظی می‌گوید شاید روزی به هم برسیم. می‌گوید و می‌رود و آغاز راه برایت دشوار است. این آغاز، این زایش برایت سخت دردناک است. بلوغ دردناک است. کامل شدن دردناک است. اما گریزی نیست و تو آهسته‌آهسته بلند می‌شوی و راه میفتی و می‌روی. در این راه رفتن دست‌وبالت بارها زخمی می‌شود اما آب‌دیده می‌شوی و می‌آموزی که از جاده‌های ناشناس نهراسی و تنها بروی و بروی و بروی.
شل سیلور استاین
@CafeZhaw
