Funny Games (1997)
بدون تعارف، هانکه فیلمی ساخته برای اینکه به بیننده بنمایاند ورای شعارهای اخلاقی و دو رویی‌ها، تا چه حد تحملِ قساوت و دیدن شکنجه انسان‌های دیگر را دارد؟ همین است که در پاسخ به آنان که به دیگر آزاریِ عمیق و واضح «بازی‌های مسخره» خرده گرفته‌اند؛ خیلی ساده گفته است: فیلم را نمی‌دیدید، سالن سینما را ترک می‌کردید، اگر نکرده‌اید، پس شما هم با کارکترهای سادیست فیلم هم دست هستید. (نقل به مضمون.)
بازی‌های مسخره نه یگانه فیلم درباره آزار رساندن به دیگران است و نه مشهورترین؛ آنچه که این اثر هانکه را از غالب دیگر آثار مشابه متفاوت می‌سازد، چراییِ آزار رساندن به دیگری است؛ اگر در سالوی پازولینی انسان‌ها توسط مشتی فاشیست مورد شکنجه قرار گرفته و کشته می‌شوند، در بازی‌های مسخره آدم‌ها توسط کاراکترهایی شکنجه می‌شوند که هیچ دلیل و عقیده و حتی عقده‌ای برای ضربه زدن به قربانیان خود ندارند؛ در اینجا با آزار برای هیچ مواجهیم؛ آزار به عشق آزار! به همین دلیل علی‌رغم اینکه خشونتی کمتر از آثار مشابه در این فیلم نمایش داده شده، تحمل فیلم برای بیننده دشوارتر است.
#میشائیل_هانکه
#پیشنهاد_فیلم
@Caligula_Mas
