ما، با اعداد تعریف می‌شویم. نوجوان که بودیم باید سخت درس می‌خو | برنامه نویسی و هوش مصنوعی
ما، با اعداد تعریف می‌شویم. نوجوان که بودیم باید سخت درس می‌خواندیم و خودمان را برای کنکور آماده می‌کردیم چون که رتبه ما در یک آزمون ۴ ساعته مثل یوغی بر گردنمان انداخته می‌شد و سرنوشت و آینده ما را تعیین می‌کرد. خواستیم ادامه تحصیل بدهیم که معلوم شد معدل، نمره‌ی تافل و نمره GRE همانقدر اهمیت دارد که رتبه کنکور داشت. وارد دوره دکترا و کار حرفه‌ای شدیم و فهمیدیم این که چند مقاله داشته باشیم و چند نفر به مقاله ما ارجاع داده باشند می‌تواند مسیر زندگی ما را تغییر دهد و کار و بی‌کاری ما را تعیین کند. البته شاید هیچ کدام از این مناسبات عددی حقیقت مطلق نباشند اما ما آنها را اختراع کردیم تا قضاوت کردن را برای خودمان راحت و یکنواخت کنیم. معدل ۱۹ از معدل ۱۶ بهتر است پس باید اولویت را به او داد. اما شاید ۱۹ صرفا امکانات مالی و تمرکز ذهنی بیشتری داشته است. شاید ۱۶ اضطراب امتحان داشته باشد اما آدم خلاق‌تر و همکار تواناتری باشد. شاید او در عمل و در کار گروهی فوق‌العاده باشد. اصلا شاید موتورش تازه گرم شده و آماده است برای درنوردیدن مسیرهای جدید. ولی خوب در دنیای امروز هیچ کدام از این شایدها را نمی‌شود اندازه گرفت اما همه می‌دانند که ۱۹ از ۱۶ بالاتر است! و احتمالا این مناسبات عددی فقط مختص علم امروز ما باشد. شما اگر ماشین زمان داشته باشید و برگردید به یک مکتب‌خانه در ۲۰۰ سال گذشته و به اولین نفری که دیدید بگویید معدل من فلان است و این تعداد مقاله دارم، از حرف‌هایتان همانقدر متعجب می‌شود که از نوع لباس پوشیدنتان. من فکر می‌کنم اگر ماشین زمانتان را به ۲۰۰ سال آینده هم حرکت دهید، گفتن این حرف‌ها همچنان همانقدر عجیب باشد. شاید ما تنها دوره‌ای از نسل بشر باشیم که به این اندازه خودمان را با اعداد تعریف می‌کنیم!
