مثقال ذره هر کس بقدر ذره ای کار نیک کرده پاداش آنرا خواهد دید زلزال/٧ ازآيت الله بهجت نقل كرده اند كه درجوانی پيش استاد درس ميخواندند؛ در بين شاگردان ، طلبه ی جوانی مريض شدو از دنيا رفت. استاد از مرگ شاگردش خیلی ناراحت شد. آن زمان در نجف اشرف رسم بود كه سقّاها از فرات آب شيرين می آورند و ميفروختند. يك روز سقایی آمد، استاد به شاگردان پولی داد تا آب را از او بخرند و برای خوردن به مردم بدهند تا برای شاگردی كه مرحوم شده بود ، حسنه و ثوابی نوشته شود. بعدازمدتي استاد آن شاگرد را در خواب ديد. مشاهده كرد كه آن شاگرد شهری دارد كه در آن قصرها به فلك كشيده و خودش هم در یکی از قصرها نشسته است سلام و عليكی ميكند و ميپرسد: اينها را ازكجا آورده ای؟! اوضاع چيست؟ شاگرد جواب ميدهد: همان لحظه كه مشك آب را برايم خريدی و به مردم دادی، اين شهر را به من دادند. "مثقال ذره"یعني سنگيني ذره هم ميماند، هر خيری بفرستيد نزد خدا آن را خواهيد ديد! خدا كند بدون زاد و توشه از اين دنيا نرویم! علامه طباطبایی : در امور دنیوی رضای خدا را مراعات کنیم تا نفع آخرت رانصیب خود کنیم. 104 views01:59
