من نمی خوام یه غریبه باشم؛ می خوام اون کسی باشم که بالای استخو | 『 کـپـشـن 』
من نمی خوام یه غریبه باشم؛ می خوام اون کسی باشم که بالای استخون ترقوتُ می بوسه. همونی که وقتی خسته شدی و کسل بودی دوست داری کنارش بشینی پشت فرمون و بزنی به جاده، تو خیابونا آهنگای مورد علاقتو باهاش گوش بدی و مطمئن باشی همیشه یکی کنارت هست که هر وقت خواستی همزمان با تو اونارو فریاد بزنه و برات بخونتشون. همونی که وقتی باهاشی دیگران بهش حسودی کنن و بدونن چه جایگاهی توی قلبت داره. همونی که وقتی می خوای گریه کنی، دوست داری بری بغلش و هیچوقت از عطر تنش جدا نشی. همونی که درست تو شرایط سخت دستاتو سفت می گیره و توی چشمات زل می زنه و می گه من تا تهش باهاتم. همونی که وقتی دورت شلوغ می شه سریع اسمشو صدا می زنی و نگرانی نکنه یه موقع ازت دور شه. همونی که دوست داری تا همیشه اسمش روی قلبت، توی رگای آبی تنت و زبونت جاری باشه. من دلم می خواد همون فردی باشم که حاضر نیست به کسِ دیگه ای به غیر از تو بگه "عشق"
