بیا
همه چیز را از اول شروع کنیم...
بیا مرا ببر و بِمال و بخور
ببر
آنجا که بودنت تمام نمی‌شود...
آنجا که سرت را پایین انداختی و دارکوبی می‌زنی
و خندیدی، چای سرد شد، بهار پیچید
و عشق اتفاق افتاد...
بیا برویم آنجا که بغل دارد،
شعر دارد، انار دارد، کص دارد...
اگر نیایی، شنبه همان زخمی است
که همه‌ی نیامدنت، نبودنت، ندیدنت، چرک می‌کند در آن، به قصدِ کشت...
صبح بخیر و روزتون پر از خوبی
