چگونه می‌توان كلاسی پويا و پرتحرک داشت؟ جهت فعال نگه داشتن | 📚 کتابخانه فرهنگیان 📚
چگونه می‌توان كلاسی پويا و پرتحرک داشت؟
جهت فعال نگه داشتن كلاس بايد مرتباً از بچه‌ها كار كشيد. معلمينی كه در تمام مدت زنگ کلاس سخنران مطلق هستند، معمولاً مواجه با كلاسی خواب‌آلود و بی‌تحرك می‌شوند. اما خيلی ساده می‌توان جلوی اين كار را گرفت؛ همان طوری كه از زبان خود بچه‌ها شنيديم، بايد آن‌ها را وادار به فعاليت كرد؛ با جملات ساده‌ای نظير: - خب تا حالا چی گفتيم؟ - فكر می‌كنيد بعدش چی میشه؟ - كی میتونه بگه؟ - كی ميتونه سريع‌تر به جواب برسه؟ - میخوام ببينم سرعت عمل كی بيشتره! - تصور كنيد در اين شرايط هستيد؛ چیکار ميكنيد؟ نظير اين پرسش‌های ساده می‌تواند باعث ايجاد كلاسی كاملاً فعال باشد. چنين سؤالاتی با ايجاد حس كنجكاوی، بچه‌ها را وادار به تفكر بيشتر روی موضوع می‌نمايد؛ به خصوص اگر دانش‌آموزان محاسن مطالب يا كاربردهای آن‌ها در زندگی را بدانند. در واقع ايجاد انگيزه برای فهم بهتر مطالب را كرده‌ايم و اين باعث می‌شود مطالب بهتر جا بيفتد و باور يادگيری، اعتماد به نفس و تسلط روی موارد تدریس شده ايجاد می‌گردد زيرا در اين موارد نتيجه آن چيزی نيست كه معلم بيان كرده باشد بلكه دانش‌آموز تصور می‌كند نتيجه همان چيزی است كه خود به آن رسيده است.
نكته‌ی مهم ديگر كه اكثريت نظريه‌ها روی آن تأكيد دارند، عدم تكرار بيش از حد مطلب است. معلمينی كه مطلب ساده‌ای را بارها تكرار می‌كنند، باعث خستگی و بی‌حوصلگی دانش‌آموزان می‌گردند. روانشناسان معتقدند بيشترين گيرايی در يک سخنرانی، حدود ۲۰دقيقه‌ی اول می‌باشد و معلمينی كه تا ثانيه‌های آخر كلاس موارد بسيار مهم را می‌گويند، بهتر است به حد كشش طبيعی كلاس نيز توجه داشته باشند.
برخی همكاران نظريه‌ی جالبی در اين مورد دارند. آن‌ها می‌گويند سعی می‌كنيم وقت خود را طوری تنظيم كنيم كه فشار كاری در اوايل وقت شروع كلاس بيشتر از اواخر کلاس باشد و در دقايق آخر به دانش‌آموزان وقت آزاد می‌دهيم تا اگر اشكال يا سؤالی هنوز برايشان باقی مانده با خيال راحت آن را بپرسند يا اين كه بتوانند مطالب تدريس شده را مرور كنند.
