چرا ( من) ناآرام هستم؟! به این دلیل که ذهن ما جولانگاه تصاوی | متافیزیک
چرا ( من) ناآرام هستم؟!
به این دلیل که ذهن ما جولانگاه تصاویر و تعابیر متناقض و متضادی شده است که از کودکی ما را به آنها آلوده ساخته اند. علت بروز مشکل به دلیل گذشت زمان ناپیدا و محو شده اما رنج محسوس و کاملا هویدا است.
رنج و نگرانی های امروز روانی حاصل اندیشیدن شبانه روزی ما به اموری است که از جنس ذهن نیست، از جنس فطرت انسانی نیست. از جنس توهم و خیالی است که حاصل اندیشیدن به (من) است.
ذهن با وجود حسرت، مقایسه، نفرت و یا رقابت در شرایط نامتعادل قرار گرفته و به مرور اضطراب زده و منفعل می‌شود. در این حال برزخی خلاقیت، عشق، شعف و شور زندگی به فنا میرود.
ما دانسته و ندانسته ذهن خود را درگیر رسیدن، شدن و خواستن ساخته ایم، جامعه نیز با استفاده از ابزار تبلیغات یا تربیت رقابت و موفقیت را لازمه زندگی اجتماعی و تکامل انسانی معرفی می‌کند. بنابر این با ذوق و هیجان به ویترین ارزش های اجتماعی حمله ور می‌شویم، ویترینی پر زرق و برق اما سراب گونه و دروغین!
بدافزار تربیت و عرف در قالب (من) یا شخصیت وظیفه شکل گیری این نابسامانی های روانی را در ذهن ما به عهده دارد. (اندیشیدن به من عین رنج است).
برای رهایی از شر این حال بد و ناآرامی ذهنی باید به سراغ مسبب آن در ذهن رفت. به سراغ آنچه به جای ذهن وظیفه هدایت ما را به عهده گرفته است و از هر موضوعی مشکل و درگیری و تصویر میسازد.
یک بار از سر دلسوزی و صداقت این پرسش مفید را از خودتان بکنید: مشکل روانم چیست؟!
این تحفه پر مدعا و متجاوز یعنی اندیشه شخصیت من، ذهن را بابت حفظ و پر اهمیت جلوه دادنش درگیر ساخته و اضطراب و ترس را مرتبا در وجود روان مان تزریق می‌نماید.
ترس و ناآرامی های روانی ما از یک طرف نتیجه اتفاقات پنهان ذهنی است که نسبت به آنها ناآگاهیم، از طرف دیگر به دلیل عدم تمایل و جدیت ما برای حل همیشگی مشکل! #اکهارت توله*
