#آلبر_کامو اگر اینقدر زود از دنیا نمی‌رفت ما احتمالا یک رمان تمام عیار فوتبالی از او داشتیم.
او عاشق فوتبال بود، دروازبان بود و در تیم دانشگاه الجزایر بازی می کرد.
آنهایی که بازی‌های او را دیده بودند می‌گفتند، کامو یک بازیکن فرز و دریبل زن بوده اما چرا او دروازبان شد؟
مادربزرگش فوتبال را برایش قدغن کرده تا کفش‌هایش را خراب نکند. کاموها آدم‌های خیلی فقیری‌اند. مادربزرگ آلبر کفش‌های بزرگی برایش خریده. او شب به شب کفی کفش‌ها را کنترل می‌کند. هر وقت آثار استهلاک جدیدی در آنها کشف کند، آلبر تنبیه می‌شود، به ناچار این شیفته فوتبال درون دروازه ایستاد تا کمتر کفش‌هایش را خراب کند. البته پاتریک مک کارتی می‌گوید دروازبان نسبت به تیم بیگانه‌تر و یگانه‌تر است و او این وجهه نمادین را در شخصیت دروازبان دوست داشته است.
در ویدیوی بالا آلبر کامو، برنده نوبل ادبیات ۱۹۵۷به تماشای مسابقه فوتبال موناکو و راسینگ نشسته. خبرنگار از او دربارۀ ضعف دروازه‌بان می‌پرسد و کامو می‌گوید باید خودت توی دروازه باشی تا بفهمی!
https://t.me/joinchat/AAAAAD0_T71_jVeedVE9VQ
مارا در اینستاگرام نیز دنبال کنید
https://instagram.com/_u/aj
