مريوان و بحران آب شيركو بهمنی با بروز يك خشكسالي سراسري، نتي | انجمن سبز چیا
مريوان و بحران آب
شيركو بهمنی
با بروز يك خشكسالي سراسري، نتيجه سال‌ها سوءمديريت در حوزه آب مثل زخمي كهنه چنان سر باز كرده كه باورش براي بسياري دور از ذهن است. چطور مي‌شود استاني با داشتن رودخانه‌هاي عظيمي همچون كارون، دز، كرخه، جراحي، هنديجان، مارون و زهره تشنه شود؟ چطور مي‌شود گاوميش‌هاي زيبا از فرط بي‌آبي در ميان گل ولاي دفن شوند و يك ميليون درخت خرما (دقت كنيد يك ميليون درخت سرسبز خرما) خشك شوند و 700 روستا همزمان با تانكر آبرساني شود آن‌هم در پرآب‌ترين استان ايران؟ من چند بار بيشتر خوزستان نرفته‌ام اما آنچه در خاطردارم آب بود و چندبار كشت سالانه و مزارع سرسبز و باغات بي‌انتها و در يك كلام بركت خدا. راستش با ديدن اوضاع در صدها كيلومتر دورتر و در كنار زيباترين و بزرگ‌ترين درياچه آب شيرين ايران مي‌ترسم. شايد اين بيست سال آينده ماست كه داريم در گوشه‌اي ديگر از كشورمان محزون به تماشايش نشسته‌ايم. با ديدن اين همه سد در اطراف‌تان، اين‌همه خانه باغ و ويلا، اين‌همه تبليغات حفر چاه مته‌اي بر در و ديوار شهر، اين‌همه بي‌مبالاتي در مصرف آب و شستن ماشين و آسفالت جلو در و آبياري غرقابي واقعا ما هم نبايد بترسيم؟ با گذشت بيش از 8 سال از اولين آبگيري سد گاران هنوز يك قطره يعني حتي يك قطره از آب آن به مصرف كشاورزي و شرب نرسيده است. حدود يكصد ميليون متر مكعب آب شيرين در بيست كيلو‌متري شهرتان جلوه‌گري كند آن‌وقت اكثر محلات شهر و بسياري از روستاها در طول شبانه‌روز با مشكل قطعي چندين ساعته و كم‌آبي شديد مواجه بوده و بعد از گذشت 8 سال هنوز بلا استفاده مانده است. مصرف آب شرب مريوان 500 ليتر بر ثانيه است (15 ميليون مترمكعب در سال) رقمي كلان براي شهري با جمعيت 150 هزار نفر كه كلاً از آب‌هاي زيرزميني و با حفرحدود30 حلقه چاه عميق در كنار درياچه زريبار، دشت كولان و دشت بيلو ودشت ني تامين شده و تقريباً همه اين آب از سفره زير زميني درياچه زريبار برداشت مي‌شود؛ سفره‌اي كه ميليون‌ها سال براي شكل‌گيري آن طول كشيده است. با اضافه شدن چند هزار چاه غيرمجاز و باغات تازه احداث، كم‌كم پايين رفتن سطح آب‌هاي زيرزميني در حال خودنمايي است. سطح آب دشت بيلو و كيكن و نچي به حدود 30 متر رسيده است و اين تكرار تجربه تلخ همدان و دشت قروه و بان ليلاخ و دهگلان است كه مسابقه عميق‌تر كردن چاه‌ها به پايين‌تر از 150متر و تا 300 متر رسيده و فرو نشست زمين‌ها با بزرگ‌ترين فرو چاله درهمدان (حدود 70متر) آغاز شده است. چاه‌هاي عميق مجاز دشت بيلو و دشت سعد‌آباد براي مصارف كشاورزي، چاه‌هاي عميق ريخلان براي مصارف آب شرب روستاها ،چاه‌هاي عميق آب شرب كاني دينار وهجرت تا چاه‌هاي عميق دشت درزيان براي توليد يونجه كه منجر به خشك شدن تمام چشمه‌ها و منابع آب هزاران‌ساله شده است و ده‌ها چاه عميق و نيمه عميق دور ونزديك را هم بايد به ليست بلند بالاي برداشت‌هاي عظيم از منابع آب زير زميني اضافه كرد.
