بیانیه شبکه انجمن‌های زیست محیطی استان کوردستان به مناسبت | انجمن سبز چیا
بیانیه شبکه انجمن‌های زیست محیطی استان کوردستان به مناسبت اختتامیه حرکت اعتراضی دو تن از فعالین زیست محیطی شهرستان سنندج به مریوان
وضعیت امروز محیط زیست ما تعریفی ندارد، از هر جا بنگری نقصان و نابودی از در و دیوارش می بارد؛ جدای بعضی از معضلات از جمله گرمایش جهانی، تغییر اقلیم، باران های اسیدی و پدیده ی ال نینو که یک بحران جهانی است، بسیار دیگر از موضوعات به شکل محلی و منطقه ای نه تنها محیط زیست ما را آزار می دهد، بلکه حیات ما را به عنوان مسبب اصلی این بحران ها تهدید میکند، پر واضح است که مسبب اصلی این گرافتاری ها افزایش جمعیت بشر و نیاز روز افزون به منابع ماده و انرژی است، انسان امروزی بیش از پیش برای به دست آوردن نیاز های خود، دست به تخریب منابع طبیعی می زند، امروزه رودخانه هایمان روز به روز کم آب تر و آلوده تر از گذشته شده اند؛ تالاب ها به عنوان سوپرمارکت های کره ی زمین، خشک و تخریب شده اند؛ چشمه های ما ناپدیده و بسیار بسیار کم آب شده اند، مراتع و جنگل های ما به شکل بسیار ناجوانمردانه اسیر سودجویی و مورد تعرض و تخریب قرار می گیرند، هر روز از مساحت جنگل هایمان کاسته و به مساحت بیابان های مان افزوده می شود، خاک حاصلخیز و پربرکت ما فرسایش یافته و شور شده است، سطح آب های زیرزمینی مان به شدت افت کرده و سفره های آب زیرزمینی مان دور از دسترس قرار گرفته اند، انسان امروز مسبب کشتار بیرحمانه ی حیات وحش به ویژه پرندگان و پستانداران گشته و در عوض گونه های آفت و مهاجم را در سراسر این کره ی خاکی تکثیر و پرورش داده است، طبیت ما پر از زباله های غیر قابل بازگشت به طبیعت شده؛ علاوه بر این ها شیرابه این زباله ها، آب های سحطی و زیر زمینی ما را اسیدی؛ نمکی و غیرقابل شرب کرده است. این ها و بسیاری دیگر از بحران های زیست محیطی در سایه ی بی خردی و خودخواهی بشر امروزی حادث شده و در صورت تداوم این وضعیت بدون شک تداوم حیات بر روی این کره ی خاکی مستدام نخواهد بود و زمین اجازه ی خودنمایی بیشتر به بشر امروزی را نخواهد داد. در سطح محلی و منطقه ای و به ویژه در زاگرس این معضلات به شکل بسیار چشمگیر نمود یافته و زاگرس با تمام ابهت و زیباییش به سمت بیابانی شدن حرکت میکند؛ سد سازی های بی ضابطه و بدون توجه به اقلیم منطقه؛ انتقال آب های زاگرس در حالی که بیشتر ساکنان زاگرس و به ویژه اکثر شهر های استان کردستان از آب شرب سالم بی بهره بوده و این در حالی است که بیشتر منابع و مخزن های آب کشور در زاگرس قرار دارند؛ به عنوان مثال چشمه کوهرنگ با 1600 لیتر آب در ثانیه در گذشته ای نه چندان دور به کلی خشکیده و دیگر چشمه های زاگرس در معرض خشک شدن قرار گرفته اند. امروز و در مریوان عزیز نگین زاگرس در خطر جدیست، منحصر به فرد ترین تالاب کشور نفس هایش به شماره افتاده؛ و با تمام زیبایش به کانون جمع آوری فاضلاب های انسانی، پسماندها، و ورود کود های شیمیایی زمین های کشاورزی اطراف قرار گرفته است، وجود عناصر شیمایی نظیر نیترات و فسفات موجب رشد سریع نیزارهای اطراف و در نتیجه تالاب در معرض آتش سوزی های گسترده قرار گرفته است، تا جایی که به گفته ی دوستان چیا اخیرا تنها در یکی از موارد 410 هکتار از نیزار ها طعمه حریق شد، تا سریال آتش سوزی نیزارهای زریبار در سایە بیخیالی و بی‌تفاوتی مسئولین، تنها در 9ماهە اخیر بە 750 هکتار برسد ، امروز امن ترین تالاب ایران به لحاظ حضور پرندگان مهاجر برای بقا اراده ی تک تک ما را می طلبد، زریبار متعلق به همه ی ماست، و ما باید مانند امانتی میراث گذشتگان مان را به فرزندان و آیندگان این آب و خاک به یادگار بگذاریم، در پایان حکایت همیشگی تخریب و نابودی جنگلهای زاگرس و به ویژه مریوان و بانه نیز حال و روزی بە مراتب بدتر از زریبار دارد ، آتش سوزی های عمدی و غیر عمدی؛ تغییر کاربری اراضی؛ جاده سازی های گسترده، زغال گیری های قاچاق و رانتی ،گسترش باغات و کشاورزی خارج از ظرفیت عرصه و انواع بیماری ها، این باقی مانده ی میراث گذشتگانمان را به ورطه ی نابودی کشانده است، دوستان و همراهان عزیز زنگ خطر نابودی جنگلهای این دیار و زریبار زیبا به شکل وحشتناکی به صدا درآمده است، اراده ی ما برای به یادگار گذاشتن میراث ما به آیندگان در دستان ماست ، همت را از همین امروز و از خودمان شروع کنیم.
