خشونت در سینمای میشائیل هانکه
تصویرنگاری خشونت و رنج قدمتی طولانی در تاریخ هنر دارد و از زمان اختراع سینما، زیر بنای ژانرهایی مثل وسترن، جنایی، جنگی و اکشن به نمایش کشیدن خشونت بوده. در این زمان نظریه پردازان و فیلمسازانی بودند که هم با به تصویر کشیدن خشونت و هم با به نمایش درآوردن رنجِ دیگری مخالف بودند.
دیدگاه انتقادی هانکه درباره به نمایش درآوردن خشونت و رنج را می‌توانیم از اولین فیلم‌های تلویزیونیش متوجه بشیم. دیدگاهی که در سال 2003 موضوع مقاله-کتابی از سوزان سانتاگ به اسم «پیرامون رنج دیگران» شد. سوزان سانتاگ در این کتاب می‌گه «شوق دیدنِ تصاویر بدن‌های در حال رنج با شوق دیدن تصاویر برهنگی برابری می‌کند».
هانکه می‌گه من با دیدن سرگرمی لذت بخش مخالف نیستم اما وقتی فیلم درباره یک مسئله حساس و تلخیه فرم فیلم هم باید منطبق با موضوع باشه. او در فیلم‌های با روش‌های مختلف تلاش می‌کنه تا رنج کشیدن دیگری، تبدیل به سرگرمی لذت بخش مخاطب نشود.
@tasteofberry
@Cinemayanii
