اواخر شب شانزدهم آپریل ۱۳۴ سال پیش در جنوب لندن کودکی به دنیا | سینما یعنی . . .
اواخر شب شانزدهم آپریل ۱۳۴ سال پیش در جنوب لندن کودکی به دنیا امد، کودکی برای صحنه نمایش. چاپلین کوچک برای رسیدن به صحنه نمایش ولگرد شد، یک ولگرد کوچولوی فقیر. بار ها چاپلین مزه فقری که خودش چشیده بود را به تماشاگران اش چشاند. چارلی برای سینما زاده شد، برای مراسم اسکار، مراسمی که ایستاده دوازده دقیقه به تشویق چارلی بزرگ پرداخت. چارلی به دنیایی پا گذاشت که کمی آنسوتر مردی به شکل و شمایل خودش جنگی به راه انداخت خانمان سوز، مردمان آن روزگار آن دو را فقط با لب هایشان از هم تشخیص می دادند، چارلی با لبانی خندان و آدولف با چهره ای خشن، اخم هایی در هم و لب هایی بر هم. چاپلین بزرگترین طنز پرداز از نگاه باستر کیتون بزرگ بود، طنز پردازی که خود را به هیتلر شبیه تر کرد شاید از غم و غصه جنگ بکاهد. در عصر جدید اش کارگری بود که فقط کار میکرد، او در عصر جدید پیامی داشت: مرگ انسانیت و امید به زندگی. چاپلین یگانه و مهم ترین هنرمند تاریخ سینماست
