#طرح_کاشت #نگاه_کل‌نگر فقر زیبایی‌شناسی، عامل یکنواختی منظر | سازِشهر
#طرح_کاشت #نگاه_کل‌نگر
فقر زیبایی‌شناسی، عامل یکنواختی منظره‌های سبز در شهر
#ریحانه_خرم‌رویی
چرا با وجود متخصصان در حوزه فضای سبز و منظر و همچنین داشتن هنر و علم کافی در حوزه طرح کاشت همچنان شاهد فضاهایی بی روح و خسته کننده و کلیشه ای در پارک ها و فضاهای سبز شهری هستیم؟
اتکاء متخصصان در حوزه فضای سبز و منظر در تنزل طرح کاشت به معدودی از کلیشه های مرسوم در جانمایی عناصر گیاهی، باعث شده است که با مناظری ناکارآمد مواجه شویم که نه تنها رسالت سه گانه طرح کاشت از حیث زیبایی، عملکرد و بوم گرایی را تامین نمی نمایند، بلکه تنها با اشغال عرصه های تحت اجرا از مواد گیاهی، منظری عامه پسند را از بعد زیبایی، بدون پیروی از قواعد ترکیب بندی بصری و زیبایی شناسی ظاهری (جمال) و بدون در نظر گرفتن اثرات ذهنی زیبایی (کمال) به نمایش می گذارد.
لذا مخاطب هر جا که قدم بردارد طرح کاشت های یکسانی می بیند و این امر منجر به بی تفاوتی در فهم کیفیت فضایی و یکسان بودن عناصر شهری در ذهن او می شود.
از سویی متخصصان در حوزه طراحی فضای سبز با نگاه علمی به تشخیص و انتخاب گونه های گیاهی دست می زنند و چینش گیاهان را بر اساس معیار های ظاهری زیبایی شناسی نظیر ریتم، تکرار، تقارن، اندازه، مقیاس و .... بر اساس الگوهای اقلیمی در فضاهای شهری طراحی می کنند و از سوی دیگر متخصصان در حوزه منظر نیز با داشتن تسلط بر مباحث طراحی، بیشتر به فرم و حال و هوای فضای حاصل شده از طرح کاشت می پردازند و از آنجایی که اطلاعات آنها در حوزه گیاهشناسی نسبت رشته های فضای سبز کمتر است دست به طراحی با گیاهان محدود و کلیشه ای می زنند.
لذا از سویی نگاه علمی به گیاهان و از سوی دیگر نگاه طراحانه و هنرمندانه به طرح های کاشت باعث ایجاد شکاف و تفرقه میان متخصصان حوزه فضای سبز و منظر شده است که برایند این امر نه تنها طرح کاشت در فضاهای عمومی را از لحاظ تاثیرگذاری بر مخاطب، بی کیفیت جلوه داده بلکه باعث تکراری و کلیشه ای شدن آنها در فضاهای عمومی شهرها شده است.
حلقه مفقوده در این بین نگاه کل نگر منظر به مقوله زیبایی شناسی طرح کاشت است که بنظر می رسد می تواند از تکراری و کلیشه ای شدن فضاهای سبز شهری جلوگیری نماید.
