در میان صامت و مصوت ها سرگشته و حیران، به دنبال تعاریفی برا | | باگ آفرینش |
در میان صامت و مصوت ها سرگشته و حیران، به دنبال تعاریفی برای خوشبختی می گردم و هر بار دست از پا کوتاهتر گزینه ها را خط زده و کاغذ بیچاره را مچاله می کنم...
زندگی با هر تیک تاک ساعت، دچار تغییر و تحول می شود؛ از این روست، هرگاه به تعبیری درست میرسم مثل دود میان دستانم غیب شده و هر آنچه که رشته کرده بودم پنبه می شود. همانطور که ولتر نقل کرده است «خوشبختی کالاییست، که طبیعت آن را به قیمت بسیار گزاف به ما می فروشد.»
این رسم همیشگی است، دنیا ساز بزند و ما را به رقصیدن با او وادار کند؛ هرگاه ذره ای افکار مثبت به ذهنم خطور می کنند، همان گاه است که افکار مالیخولیایی مثل موریانه های خانه خراب کن، به داخل سرم هجوم برده و تمام خوشبینی هایم را می بلعند و مرا باز مبدل به همان مریض سابق می کنند. اگر مرا هیپنوتیزم بکنند و چند سطر از افکارم را رمزگشایی کنند، مرا با دیوانگان جمع بسته و به دورترین نقطه ی ممکن تبعید می کنند و با دیوارهایی غول آسا مرا در غل و زنجیر حبس می کنند. در چنین دنیایی که اگر همرنگ جماعت نباشی، بر چسپ فاسد بودن به رویت زده و مثل یک جزامی حتی از نفس کشیدن در هوایی مشترک، منزجر می شوند؛ گاهی باید به پا خاست و مشتی محکم در دهان کسانی کوبید، که با دستانی پوچ تر از وجودشان، مجرای تنفس ما را بسته و شادمانانه به تقلا و دست و پا زدن ما می خندند، بگذارید یکبار هم که شده، دیوانه ی تصوراتشان را به آنان نشان دهیم...
