انسان یا ناموس یعقوب زارعی (دکتری جامعه‌شناسی) همین چند و | اندیشه انتقادی
انسان یا ناموس
یعقوب زارعی (دکتری جامعه‌شناسی)
همین چند وقت پیش بود رومینا، دختر نوجوان سلاخی شد،جنجالی به پا شد. صداها بلند شد اما این تب به فاصله چند هفته فروکش کرد و زن باز شد ناموس. و امسال پس از به آتش کشیدن گلاله در سنندج، قتل مبینا به دست همسرش با روسریش در رومشگان لرستان و اکنون سلاخی دختر نوجوان دیگری به نام مونا. انگار جامعه ما عادت دارد فوری هیجان زده شود و فروکش کند. زن و خانواده در طول چند قرن اخیر دچار تحولات اساسی شده است و اکنون دیگر جنس دوم نیست و دارای هویت انسانی و اجتماعی است. اما چگونه از یک انسان کنشگر می‌توان به ناموس تعبیر کرد! این امر زمانی امکان پذیر است که یک امر مکان مند و زمان مند را به امری لازمانی و لامکانی تبدیل کرد و این امر به فاشیسم جنسیتی و سوژه شدگی زن منجر می شود سوژه ای که تحت استیلا و قدرت جامعه مردسالار متهم به نبودن و یا بودن در خدمت تام و تمام مردانه است و خاصیتی جز رفع نیاز جنسی مردانه و تولید نسل و خدمتگذاری مردان ندارد و تبدیل به ناموس و آبرو می شود و اختیارش در اختیار پدر و مادر و برادر و شوهرش است غیر از خودش و انسانیتش... خانواده بعنوان بازتولید کننده این امر در تربیت چنان می کند که محبتش به دختر نه از روی انسانیت که از نوع ترحم به جنس دوم و ضعیف است و همین امر به بازتولید؛ سوژه گی زن بعنوان برده جنسی و خدمتکار و اسباب خوشگذرانی مردانه منتج می گردد. بی‌تفاوتی زنان به یکدیگر نیز زمینه ساز وضعیت موجود است. چگونه است که زنان جامعه برای استادیوم رفتن کمپین تشکیل می دهند اما برای احقاق حقوق زنان کاری نمی کنند؟و این ساز و کار فاشیسم تبدیل انسان به سوژه ای منفعل و در خدمت البته انسان مدرن نیز سوژه ای بیش نیست اما سوژه ای که در خدمت سوژه ای دیگر است چیزی نیستند چون بردگان انسان نما
