افزایش قدرت دریایی ایران کلید برون رفت از مشکلات اقتصادی ب | لینک جدید کانال👇
افزایش قدرت دریایی ایران کلید برون رفت از مشکلات اقتصادی
به قلم محمد مهدی بابایی
ایران با دارا بودن صدها کشتی ، نفتکش و همچنین ده ها ابرنفتکش،بزرگترین ناوگان نفتکش و یکی از بزرگترین ناوگانهای کشتیرانی دنیارا دراختیار دارد . درطول تاریخ هم فقط کشورهایی که بیشترین سهم از تجارت دریاهارو بر عهده داشتن به قدرتهای افسانه ای رسیدن اما لازمه رسیدن به این مهم برقراری امنیت این تجارت است .
به عنوان مثال در چند قرن گذشته بریتانیا توانست با تشکیل "کمپانی هند شرقی" بزرگترین ناوگان دریایی دنیارو به نام خود ثبت کند اما تنها بپاداری ناوگان نظامی دریایی قدرتمند برای برقراری امنیت تجارت دریایی این کشور بود که زمینه شکل گیری قدرت بریتانیا رو فراهم آورد .
طولی نکشید که ناوگان محافظ تجارت دریایی کمپانی هند شرقی به قدرتی دوبرابر بیشتر از ناوگان دریایی نظامی کل بریتانیا رسید تااین شرکت ( تقریبا خصوصی ) بریتانیا را به ابرقدرت بلامنازع دنیا تا اواسط قرن بیستم تبدیل نماید . هم اکنون در ایران هم چنین ظرفیتی فراهم شده است . ناوگان نفتکش جمهوری اسلامی روز به روز درحال پیشرفت میباشد و نه تنها شرکتهای ایرانی بلکه کمپانی های بزرگ دنیا مانند آرامکوی عربستان ، توتال فرانسه و شل پی اچ سی بریتانیا از آن به عنوان حامل محصولات خود استفاده میکنند .
جمهوری اسلامی میبایست با دخیل کردن بانکها و بخش خصوصی ، در این عرصه قدرت این ناوگان را افزایش داده و حتی هزینه های امنیت آنرا تامین نماید وگرنه همانطور که ذکر شد این تجارت دریایی آنطور که باید تاثیری در بهبود اقتصاد نخواهد داشت . درحال حاضر بیش از 100 میلیارد دلار سپرده در بانک ها وجود دارد که درصد عمده ای از آن خرج پروژه های ساختمانی تجاری و مسکونی میگردد . متاسفانه مبالغی که میتوان با هدایت آن به بخش دریانوردی آینده ای روشن برای اقتصاد ایران در نظر گرفت تبدیل به سنگ و آهنی میشود که حتی قشر متوسط نیز از آن بهره مند نیستند .
جمهوری اسلامی میبایست با تشکیل شرکتی مانند " کمپانی هند شرقی " از منابع کشورهای دنیا که دیگران به دلیل تحریمها قادر به بهره مندی از آن نیستند برای رسیدن به پیشرفت اقتصادی استفاده کند . نیازی به استعمار کشورهای دنیا هم نیست و تنها با سهم خواهی عادلانه میتوان به این مهم دست یافت زیرا این بحث بیش از ایران به نفع کشورهای تحت تحریم هم میباشد . به عنوان مثال :
ونزوئلا : درحال حاضر این کشور ( که کمتر از عربستان هم جمعیت دارد )بیشترین ذخائر نفتی دنیا را داراست اما به دلیل تحریم اقتصادی و همچنین ظرفیت پایین استخراج ، آنطور که باید از آن برای بهبود اقتصادش استفاده نمیکند . درحالی که اگر شرکتهای ایرانی بتوانند صادرات و استخراج نفت این کشور را به روزانه 4 میلیون بشکه برسانند ، علاوه بر محکم شدن اقتصاد ونزوئلا به عنوان عضوی از مقاومت ( که کمتر از عربستان جمعیت دارد ) در حوزه تجارت انرژی دنیا تاثیر سیاسی داشته باشد . همچنین با دراختیار گرفتن فقط 10 درصد از سود این تجارت ، سالیانه نزدیک 15 میلیارد دلار عاید کشور خواهد شد .
کره شمالی : بیش از 50 درصد برق دنیا توسط زغال سنگ تولید میشود . ماده ای که به وفور در کره شمالی یافت شده و همچنین اقتصاد این کشور به صادرات آن وابسته است . ناوگان کشتیرانی ایران میتواند با دراختیار گرفتن درصدی از منابع ذغال سنگ کره شمالی ، در سایه امنیت دریایی خود آنرا به اسم خود به کشورهای مختلف صادر کند .
کشورهای افریقایی : این کشورها عمدتا مجبور به تن دهی به قرارداد های شبهه استعماری شرکتهای غربی میباشند درحالی که جمهوری اسلامی به راحتی میتواند با وعده تامین امنیت داخلی این کشورها ( با تجهیز ایشان به تسلیحات ایرانی ) علاوه بر گسترش حضور نظامی خود ، از سود ناشی از صادرات منابعشان هم بهره مند گردد . موضوعی که چند سالیست چین را به این قاره کشانده .
کشورهای دیگر : ایران با تامین امنیت مسیرهای دریانوردی خود ، کارشکنی های دشمن این حوزه را مختل خواهد نمود . همچنین با به دست گرفتن بخش عمده ای از تجارت انرژی در دنیا ( که با افزایش تولید نفت و گاز خود و شرکای سیاسی اش ممکن است ) کشورهای مختلف را از پیوستن به کارزار تحریم علیه خود بازخواهد داشت . اینگونه و با افزایش حجم حمل و نقل دریایی تعرفه های خود را کاهش میدهد بنابرین برای کشورهای مختلف استفاده ازاین ناوگان عظیم صرفه اقتصادی بیشتری خواهد داشت و اینگونه است که در کمتر از چند سال میتوان به قدرت اقتصادی و سیاسی فرای تصور دست یافت .
در پایان شاید برخی عزیزان بگویند : چرا کشورهای دیگر را به بازار منابعی راه دهیم که خود از آن بهره مندیم ؟ در پاسخ باید گفت که هیچ کشوری دردنیا نتوانست با خام فروشی به ابرقدرت اقتصادی تبدیل شود و این قضیه مستثنی از ایران هم نیست .
