ترانه‌یی که دست عشق را می‌گیرد و رنج و گنج انسان را به او نشان | دایره مینا ـ جدید

ترانه‌یی که دست عشق را می‌گیرد و رنج و گنج انسان را به او نشان می‌دهد تا عشق از آدمی، عشق یاد بگیرد...

با آوای موسیقاییِ فرشته‌گون کودکی که حس قدرتمند کلمات را در لحن و نگاه و چهره و دست‌هایش تصویر می‌کند...
بازخوانی ترانه «مردم» از آثار معین

پیانو: همیشه اسماعیل
خواننده: محمدسام خانی
در مایه: اصفهان

شمالم تا جنوبم، به، چه خاک و گندمی دارم
صدام یاری کنه باید بگم چه مردمی دارم
می‌گم این حق هیچ کس نیست که با ثروت فقیر باشه
کسی که فرش می‌بافه نباید رو حصیر باشه
اگرچه سختی از انسان یه کوه درد می‌سازه
ولی از مردم ما که داره یک مرد می‌سازه

نگا کن بچه‌های کار چه جور تو آب و آتیشن
توی این روزهای سخت کمک کار پدر می‌شن
من و تو مردمی هستیم که گنج از رنج می‌سازیم
در این تاریخ خورشیدی به این فرهنگ می‌نازیم
من و تو مردمی هستیم که آینده تو مشت ماست
که از هفتاد نسل قبل هزار اسطوره پشت ماست


دایره مینا جدید
@daamina2