یادداشت‌هایی از کتاب قصه نو، انسان طراز نو نوشته: آلن رب | دایره مینا ـ جدید
یادداشت‌هایی از کتاب قصه نو، انسان طراز نو
نوشته: آلن رب گری‌یه برگردان: دکتر محمدتقی غیاثی انتشارات امیرکبیر، چاپ اول ۱۳۷۰
یادداشت‌برداری: سعید عبداللهی
ـ در حسادت، احساس در ردیف اشیاء قرار می‌گیرد و نمی‌توان آن را از اشیاء جدا ساخت. سلطة اشیاء سبب سقوط عواطف می‌شود و حضور آدمی را به نگاهی محدود می‌سازد. ص ۲۴
ـ شدیدترین لذت‌ها در پی رنج‌ها فراهم می‌شوند. ص ۲۶
ـ هواخواهی از هنر در برابر هر سیاست‌پیشه یا در اندرون هر دسته و جمعیت مترقی، کار آسانی نیست. ص ۴۱
ـ با وجود مستحکم‌ترین معنقدات سیاسی و با وجود شوق مبارزه، هنر نمی‌تواند به‌صورت وسیله‌یی در خدمت مرامی درآید که قلمرو وسیع‌تری دارد؛ اگر چه این مرام عادلانه‌ترین و شورانگیزترین مرام‌ها باشد. ص ۴۲
ـ ادبیات فقط موقعیت انسان و جهانی را که انسان با آن در ستیز است مطرح می‌کند. ص ۴۴
ـ ادعای هواداری از یک عقیده‌ی سیاسی در اندرون قصه معقول نیست. حتی عقیده‌یی که به‌نظر ما درست می‌نماید و در حیات سیاسی خود برای پیروزی آن مبارزه می‌کنیم. ص ۶۴
ـ نویسنده امروز خواننده را خوار نمی‌شمارد؛ بلکه نیاز مطلق خود را به مساعدت او اعلام می‌دارد. این مساعدت باید فعالانه، آگاهانه و خلاق باشد. نویسندة امروز از خوانندة خود تقاضای دریافت جهانی کامل، سرشار و سربسته ندارد. به‌عکس: نویسنده از خوانندة خود می‌خواهد که در آفرینش شرکت کند، او نیز دست‌اندرکار خلق اثر و جهان باشد. و بدین‌ترتیب بیاموزد که چگونه زندگی ویژة خود را بیافریند. ص ۸۰
ـ هنر، زندگی است؛ در هنر هیچ چیزی پایدار و جاودانه نیست. هنر بدون این مبارزة ابدی نمی‌تواند وجود داشته باشد. ولی تحولات و انقلابات ادبی موجب تجدد جاودانی آن می‌گردد. ص ۸۵
ـ قصه بیان حال نیست؛ قصه یک جست‌وجو است؛ قصه در جست‌وجوی وجود خویش است. ص ۸۶
ـ همه‌ی آنانی که خواه سیاست‌پیشه باشند یا نباشند، از کتاب توقعی جز تکرار مکرارت و توضیح واضحات ندارند، یا از روحیه‌ی چون و چرایی و جوینده می‌ترسند، به ادبیات بدگمانند. ص ۸۷
