از افراط چنان رفتیم توی تفریط که... در دههٔ شصت، جامعه با سر | شیادها به بهشت نمی‌روند
از افراط چنان رفتیم توی تفریط که...
در دههٔ شصت، جامعه با سرعت نور رفت به سمت افراط، بعدش چنان معکوس کشید به سمت تفریط که موتور ماشین کشور کلن سوخت.
اون زمان، یعنی در دههٔ شصت، پیدا کردن و گوش کردنِ یه نوار کاست از داریوش، چنان بهت استرس میداد که الان اگه یه وانت تی‌ان‌تی یا هروئین جابجا کنی دچارش نمیشی. هر کسی که «ضبط دو کاسته» نداشت تا راحت بشه نوار تکثیر کرد. یکی از دوستات اگه توی مدرسه، ضبط دو کاسته داشت، یه نعمت و شانس بود، ولی بردن نوار خام و دادنش به دوستت برایِ ضبطِ ترانه‌ای که می‌خواستی، مصیبت اصلی بود. یه دفعه می‌ریختن توی کلاس درس و خشم شب میزدن (دست‌ها بالا و سرها پایین)، و کیف‌ها رو میگشتن. اجاره و دیدن فیلم ویدئو که دیگه نگو و نپرس!
در این میان، حساسیت زیادی نیز به اندازهٔ آستین پیراهن و پاچهٔ شلوار ملت وجود داشت، البته حساسیتِ حتی خود مردم، نسبت به روابطِ میانِ دو جنس مخالف بسی بیشتر بود، تا جایی که اگه یه جوان مذکر با خواهرش، دو تایی از در خونه‌شون میومدن بیرون و نیم ساعت بعد، دوباره بر میگشتن خونه، همسایه‌شون زنگ میزد به «کمیته» (تقریبن ۱۱٠ الانمون)، چون نگران میشد که اون خانمی که همراه اون آقاهه دیده شده، شاید خواهرش نبوده باشه. مأمورین کشوری و لشکری نیز سه سوت خودشون رو برای نجاتِ دین و مُلک و ملت میرسوندن.
اما حالا از اون وضعیت، رسیدیم به قطب مخالفش و به طور دسته جمعی، شبیه به خودکشیِ نهنگ‌ها، شیرجه زدیم توی اقیانوسِ تفریط. دیگه یه نفر سر بچهٔ مردم رو هم کنار خیابون ببره، میگیم: «نباید توی حوزهٔ خصوصی مردم دخالت کرد!» و یا «به من چه؟»، «چرا من زنگ بزنم به پلیس؟». طرف مثل روز روشن با یه گوشی موبایل، کانال زده در تلگرام و با هویت روشن، میلیاردی کلاهبرداری میکنه و البته ده‌ها میلیارد تومن برای رفتنِ اون چند میلیارد تومن توی جیبش، با دروغ و تقلب، برای دیگران خسارت تولید میکنه، بعد، می‌بینیم و میگیم: «ای بابا! بورسه دیگه! ریسک داره! بی‌خیال!».
یعنی اونقدر مردم متعادلی هستیم که روح ارسطو، کفِش از تئوری حد وسط بریده!
انرژی و وقتی که یک عمر صرف کشفِ نسبتِ دو جنسِ همراه در خیابون و یا اندازهٔ آستینِ پیراهن و پاچهٔ شلوار ملت کردیم، اگه درخت کاشته بودیم و نیز روی شیادها و دزدهای ریز و درشت، و رفع علل و زمینه‌هاش متمرکز می‌شدیم، وضعمون حداقل از الان بهتر بود، اگه شبیه به بهشت نبود.
