#از #معصومین #بیاموزیم «حنا» سنت فراموش شده قسمت پیا | دفتر آیت الله تبریزیان
#از #معصومین #بیاموزیم
«حنا» سنت فراموش شده
قسمت
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله:
«ای علی! هزینه کردن یک درهم برای خضاب، برتر از هزینه کردن هزار درهم در راه خداست.»
الكافی، ج6، ص: 482، ح12.
حنا از گیاهان باارزشی است که از نظر صنعت رنگ‌آمیزی، آرایشی و پزشکی اهمیت زیادی دارد.
این گیاه به صورت درختچه‌ای است که بومی آفریقای شمالی، آسیای جنوبی و غربی، و شمال استرالیا است.
از قسمت های برگ، ریشه و گل حنا بطور کامل استفاده می شود.
گل حنا سرخ مایل به سفید و بسیار خوش‌بوست و روغنی از آن تهیه می‌شود که بسیار معطر و در داروسازی سنتی قابل استفاده است.
مردم سرزمینهای مختلف جهان از دیرباز از حنا برای رنگ‌کردن مو و دست استفاده می‌کرده‌اند. این گرایش را می‌توان از بررسی تمدن های بزرگی مانند سومر، مصر و بابل دریافت.
در ایرانِ پیش از اسلام، مدرکی دال بر کاربرد حنا در دست نیست. اما پس از ظهور اسلام، توجه خاص پیامبر اکرم و اهل بیت بزرگوارشان به حنا، در فزونی کاربرد و رواج آن نزد مسلمانان اثرگذار بوده است.
حکمای یونانی مانند دیسقوریدوس و جالینوس به خواص طبی حنا و فواید آن اشاراتی کرده‌اند.
طبیعت حنا سرد و خشک و تا حدی معتدل است و آن را برای درمان خارش و از میان بردن شپش توصیه می‌کردند.
عقیلی خراسانی حنا را برای کودکان مبتلا به آبله‌مرغان نافع می‌‌دانست و معتقد بود که با مالیدن آن بر کفِ پایِ طفل می‌توان خطر زدن آبله در چشم کودک را از میان برد.
اثر ضدباکتری و ضدقارچی، و مصرف خارجی برای بیماریهای جلدی ازجمله خواص و فواید حنا ست و حتى در گذشته، هنگام شیوع بیماری های مسری، همچون وبا و طاعون، به‌دلیل خاصیت ضدعفونی‌کنندۀ حنا، خوردن آن را توصیه می‌کردند.
حنا برای درمان بیماریهایی چون جذام، مشکلات و بیماریهای کبد، طحال و معده، سنگ کلیه، نیز زخمهای مجاری ادرار، و همچنین سهل‌شدن زایمان تجویز شده است.
