#پریود؛ سکوتِ ممتد رضا مقصودی (گروه علوم تربیتی دانشگاه تهر | دوست داران دانایی
#پریود؛ سکوتِ ممتد
رضا مقصودی (گروه علوم تربیتی دانشگاه تهران)
"اگرقاعدگی دختران دیر شود، خون به دور قلب جمع می شود و رحم در بدن سرگردان خواهد شد. "حکمتی در یونان باستان"
"اگر زن در حالت خونریزی ماهانه‌اش لخت باشد و در مزرعه قدم بزند، انواع کرم و حشرات از درون غلات کشاورزی بیرون خواهند آمد. زنبورها لانه‌شان را ترک خواهند کرد و گل‌ها پژمرده خواهند شد. "پلینی" (فیلسوف رومی)
"زنان در دوران قاعدگی پاک نیستند و به هر چه دست بزنند، نجس خواهد شد. "فرازی از کتاب مقدس یهودیان"
"حوا باعث اخراج آدم از بهشت شد و خونریزی ماهیانه عذابی است که زنان می‌کشند به خاطر گناهی که حوا مرتکب شده. (فرازی از کتاب مقدس مسیحیان)
"اهریمنِ همه‌تن مرگ، دشتان نا‌به‌هنجار زنان را آفرید. باید مسیر رفتن زن به دشتانیستانتان را از هرگونه گل و بوته پاک کنند تا نگاه یا لمس او آفریده‌های هورمزد را آلوده نکند. (دشتانیستان محل مخصوصی بود که زن دشتان را درون آن نگهداری می‌کردند تا عادت ماهیانه‌اش پایان بیابد.)
دشتانیستان باید به اندازه‌ی یک‌دوم تا یک‌پنجم از خانه بلندتر باشد تا نگاه زن به آتش نیفتد. محل نگهداری زن باید حداقل پانزده گام با آب و آتش فاصله داشته باشد. "فرازی از کتب مقدس زرتشتیان"
این فقط گوشه ای بود از نظر فلاسفه‌ی بزرگ و ادیان و مذاهب با پیروان بی‌شمار در گستره‌ی جهان راجع به پدیده‌ی قاعدگی در زنان.
با این تفاسیر، تعجبی ندارد امروز که در قرن بیست و یکم هستیم هم تعداد بسیاری از افراد در جوامع عقب‌مانده به چرخه‌ی عادت ماهانه زنان به چشم تابو بنگرند و درباره‌اش فقط سکوت کنند.
گویی چیزی شرم‌آور، شوم و زشت و ناپسند است. آن را پنهان کنند حتی از نزدیک ترین افراد خود. ملزومات بهداشتی مرتبط با آن را با خجالت و کم رویی بخرند.
هنوز دختران در مالاوی (مثل خیلی جاهای دیگر) در دوران قاعدگی به مدرسه نمی‌روند. این اعتقاد وجود دارد که پریود شدن، بیماری خطرناکی است و احتمال مرگ هم در آن وجود دارد. هنوز در نپال و افغانستان و روستاهای دورافتاده‌ی ایران، زنان چند روز قاعدگی خود را باید دور از جمع و اجتماع، دور از محل سکونت دیگران، در اتاقی محبوس کنند.
روح حاکم بر فرهنگ بشری در طول نسل‌های متمادی این گزاره را به ذهن زنان القا کرده که دشتان نقص است و باید خجالت‌زده‌ی تن خویش باشند.
برای تغییرش چه باید کرد؟
باید مواجه شد با آن به عنوان موضوعی برای مطالعه.
مخاطب این نوشته دو دسته از افرادند.
۱. آقایان: چقدر درباره ی بدن زنان اطلاعات دارید؟ چقدر علم و آگاهی دارید نسبت به پریود و نشانه‌های پیش از آن و رنج‌های حین آن؟ چه میزان مطلعید از ساز و کار هورمون‌ها (به طور خاص، پروژسترون، استروژن، LH، FSH) و تاثیر آن بر جسم و روان زنان؟ به طور معمول شریک زندگی شما (همسر، پارتنر و...) در طول یک سال چیزی حدود 80 روز را با این وضعیت دست به گریبان است. دقیقا روزهایی که از هر زمان دیگری شکننده‌تر و حساس‌تر و آسیب پذیرتراند و نیاز بیشتری دارند به این که کسی کنارشان باشد، درکشان کند، باری از روی دوش‌شان برداشته و از وظایف‌شان بکاهد. روزهایی است که مردان به بهانه‌ی کج‌خلقی‌شان از آن‌ها فاصله می‌گیرند.
چقدر اطلاع دارید از این که درد چه اندام‌هایی را هدف قرار می‌دهد؟ چگونه باید آن را کاهش داد؟ تغذیه‌‌اش چگونه باشد؟ چقدر استراحت کند؟
۲. والدین: همیشه برایم سوال بوده که پدر و مادر‌ها چگونه از لحاظ جنسی فرزندان خویش را تربیت می‌کنند؟(نمی‌کنند)
پیشنهادی دارم: تصور کنید دختر شما به سن بلوغ رسیده و برای اولین بار پریود می شود.
مسلما اگر اطلاعی نداشته باشد از این قضیه ترس و استرس و نفرت از بدنش، سراسر عمر گریبانش را خواهد گرفت و او را خواهد آزرد.
به دخترتان کتاب یا مستندهایی در این زمینه معرفی کنید. حرف بزنید. از این که بدن سیستم طبیعی خود را دارد و در حال رشد است و این وضعیت نشانه‌ی سلامتی است. از این که چرا و چقدر خون از دست خواهد داد. چرا پریود می‌شود و این فقط پدیده‌ای است فیزیولوژیک نه نفرین و لعنت. فعالیت تخمدان و آزاد شدن تخمک‌ها چه ارتباطی با نسل بشر دارد. چگونه باید خود را از بیماری‌های بالقوه در امان نگاه دارد.
آن روز اول،برایش کیک تهیه کنید. هدیه دهید. تجربه‌ی شیرینی بسازید.
پریود(قاعدگی، رگل، حیض، دشتان) خط قرمز نیست. درباره‌اش حرف بزنیم.
