«فرض اضافی برای توصیف جهان هستی» در تاریکی مطلق شب در یک فضای | دانش، آگاهی

«فرض اضافی برای توصیف جهان هستی»

در تاریکی مطلق شب در یک فضای باز، مغز شما چیزهایی را از محیط تجسم می کند که بر اساس فرضیات پیشین است.
با آغاز روشنایی حقایق آشکار می شوند و ترسها جای خود را به امید می دهند.

مغز ما دائما در حال ارائه پاسخ به انواع بازخوردهای محیطی است، چه محیط داخلی بدن و چه خارج از آن و تنها با این مکانیسم است که میتواند فعال بماند.
دو عبارت فوق، اصول جهان‌بینی ما را از جهان هستی شکل میدهند.

برای درک بیشتر موضوع به این تصویر خوب نگاه کنید. تجسم کنید که منحنی قرمز رنگ توصیف کاملی از تمام جهان هستی است.افرادی را در نظر بگیرید که برای توصیف این جهان هستی نیاز به فرض اضافی خلق‌کننده، هدایت‌کننده، نیروی‌عظیم، قدرتهای‌ماورایی و ... دارند. این افراد تنها در سطح توصیف ریاضیات با عبارات چند جمله‌ایی دانایی دارند.

این افراد برای توصیف جهان هستی حتما نیاز به اضافه کردن فرض‌هایی (مستطیل‌های قرمز رنگ) به پاسخ های خود دارند و در پاسخ به حفره های توصیفی (قسمت هایلایت)خود، با این فرض های اضافی، پاسخ می دهند حکمتی در کار است که ما آن را نمی‌دانیم.

اما توصیف این جهان نه نیازی به فرض اضافی داشته است نه حکمتی در کار است. افرادی که خود را محدود به ریاضیات چند جمله ای نکرده‌اند و نپذیرفته‌اند که این ابزار بهترین روش توصیف جهان هستی (منحنی قرمز بالایی) است. آنها به دنبال شکست مرزها رفته‌ و ریاضیات مثلثاتی را یافته‌اند که به راحتی جهان هستی را بدون نیاز به هیچ فرض و حکمت اضافی توضیح می دهد.

یک رابطه معکوس بین مقدار عظمت نیروهای ماورایی-آسمانی و عمق نادانی وجود دارد.
هر چه بیشتر در مورد سازوکارهای جهان هستی بدانیم، نیاز به فرض های اضافی و توجیه حکمت کمرنگ‌تر خواهد شد.

سروش سارابی

*معادلات به روش درون‌یابی عددی با کمک polyfit به دست آمده و صحیح میباشد.
https://bit.ly/3xLIR4H
@daneshagahi