پیش بسوی نفرت مردم؛ دولت؛ روحانیت: پیش به سوی نفرت و فاصله د | آبدانان در گذر زمان
پیش بسوی نفرت
مردم؛ دولت؛ روحانیت: پیش به سوی نفرت و فاصله
در زمانی که اکثریت مردم کشور در فقر دست و پا می‌زنند و طبقه متوسط رو به سقوط است ؛ در حالی که بی کاری در بین جوانان تحصیل کرده بیداد می کند و در حالی که هر روز در گوشه ای از کشور خبر ورشکستگی کارخانه ای صدها نفر را روانه بازار بیکاران می کند ؛ مجلس و دولت تمام همّ و غمّ خود را بر این نهاده اند که هیچ روحانی بدون درآمد ثابت نباشد آن هم از محل درآمدهای مالیاتی مردم!
پس از طرح های استخدام فله ای روحانیون در ادارات مختلف دولت؛ طرح هر مسجد یک روحانی آن هم با حقوق ثابت برای نمازهای یومیه؛ طرح هر مدرسه یک روحانی با حقوق ثابت از محل دارایی های وزارت در حال ورشکستگی آموزش و پرورش؛ طرح هر بانک یک روحانی با حقوق و مزایای یک کارمند بانک در مجلس انقلابی کلید می خورد.
مهم نیست این آقایان در مدرسه یا بانک چه کاری می کنند یا وظیفه آنها چیست؟ مهم این است که حقوق بگیرند و چهار میخ حافظ منافع حکومت در مقابل مردم باشند.
ماجرا مربوط به یک روز و دو روز یا یک ماه و یک سال حیف و میل بیت المال نیست. آقایان قرار است به مدت ۳۰ سال حقوق دولتی و تا پایان عمر تحت پوشش بیمه های در حال ورشکستگی باشند.
سوال این است که در کجای دنیا کسی که آخرت و معنویت و عزلت را به دنیا ترجیح داده است و وارد مسیر طلبگی و روحانیت شده است تن به ذلت جیره خواری از دولت و از دست دادن استقلال و وابسته شدن به یک نظام سیاسی شده است؟ این فعالیت ها نه تنها به سود روحانیت شیعه نیست بلکه ریشه استقلال این قشر را از بیخ کنده و آنها را بر خلاف همیشه تاریخ تبدیل به وابستگانی مجیز گوی دربار و دولت تبدیل می کند.
حضور روحانیت در بالاترین رده های قوه قضاییه هم نشان داده است که حتی قاضی شدن یک روحانی منجر به کاهش فساد یا فاسد نشدن قاضی نشده است. جسد قاضی روحانی خودکشی کرده در رومانی شاهدی است بر این مدعا.
بنابراین حضور روحانیون در بانک ها و مدارس و ادارات نه تنها سیل فساد را کاهش نمی دهد بلکه بر حجم آن می افزاید زیرا گروهی عمده بدون تخصص تدریس و بانکداری وارد این حیطه های تخصصی شده اند.
ابهام نقش این روحانیون در ادارات و بانک ها و مدارس بی شک بیماری های روانی را در بین این مهمانان ناخوانده افزایش خواهد داد.
از جانب دیگر مردم با مقایسه وضعیت رفاهی رو به رشد روحانیت و افت هر روزه نشانه های رفاه در زندگی خود و اوضاع فلاکت باری اوضاع عمومی کشور ؛ نفرت و فاصله بیشتر را در بین مردم و روحانیت خواهد آفرید که همچون آتشی زیر خاکستر داغ و داغتر خواهد شد. و به زودی شاهد تمسخر این قشر سربار جامعه از طرف مردم و دانش آموزان مدارس خواهیم شد چرا که خود حکومت به مثابه نظام امریه ای و دست به سر ی با آنها برخورد می‌کند حال از مردم چه انتظاری می‌توان داشت. می‌توان مردم را داخل موسسات مانند بانک به راه راست هدایت کنند ؟ پس مساجد برای چیست ؟
