آب درکوزه وماتشنه لبان می گردیم وسط هاون وماگردجهان می گردیم | درحوالی عشق
آب درکوزه وماتشنه لبان می گردیم وسط هاون وماگردجهان می گردیم نچکدآب زدستان توای دلبرمن ماازاین قصه بشدت نگران می گردیم نرودآب ومن وتو اگردریک جو هدف زخم زبان دگران می گردیم چاه عشقست کزآن آب نجوشدهرگز پس چراماته آن در پی نان می گردیم؟ بایدازآب گل آلودبگیرم ماهی ورنه ازقحطی نان شادروان می گردیم نخوردآب زمینی که بوددرمرتع پس همه بنده خوب پدران می گردیم میرسدآب دزوکام شودچون شکّر ازهمان روز که درخاک نهان می گردیم بسته ام آب به این شعروشده کاغذخیس نفست گرم نفسهای- نفس -کوتندیس؟
