مغزای کوچک زنگ زده! سفیهی پیغام داده «بالاخره تو با مائی یا | داریوش سجادی
مغزای کوچک زنگ زده!
سفیهی پیغام داده «بالاخره تو با مائی یا با اونائی!؟»
برای مغزای کوچک زنگ زده آدما یا خوبن یا بد!
یا با «مان» یا با «اونا»
جمهوری اسلامی یا کاملا سیاهه یا مطلقا سفید!
فاهمه این افراد در دوگانه «صفر و یک» بتونیزه شده.
مانند «خرِ بوریدان» عادت دارن تنها در یک نقطه از طویله علوفه بخورن.
برای این الاغان (!) علوفه یا در مکان همیشگی هست یا نیست (!) و در غیر این حالت الاغان مزبور در «تنگنای انتخاب علوفه» در «دو مکان مختلف» علی‌رغم در دسترس بودن طعام اما از شدت گرسنگی و از شدت عجزشان در «انتخاب و تصمیم‌گیری» از گرسنگی می‌میرن!
باکستر اسب احمق و وظیفه شناس «جورج اورول» در قلعه حیوانات شاخص نجابتی سفیهانه بود که با شعار «من کار می‌کنم!» می‌کوشید بدون توجه به هیچ چیز دیگه‌ای تنها وظیفه خودش را به بهترین شکل ممکن انجام بده.
اسبی که اگر اراده می‌کرد توان آنرا داشت تا مانع از جنایات «قلعه ی حیوانات» بشه اما نجیبانه ترجیح می‌داد بدون تعلل «حیوانات» را حسب اوامر ارباب به مقصد برساند و آنچنان رباتیک و خشک مغزانه مشغول به مسئولیتش بود که فقط هنگامی بخود آمد که خوک حاکم «باکستر» را نیز مانند قبلی‌ها راهی سلاخ‌خانه کرد.
از افسون‌های جامعه الینه همین فریزشدگی و سترونی اندیشه است که طی آن حتی باهوش‌ترین افراد مبتلا به «سندروم باکستر» شده و خردورزی خودشون رو با «خریتی بوریدانی» مابازا می‌کنن.
بازرس ژاور در نوول بینوایان نمونه‌ای از این دماگوژی سترونانه است که قربانی لگالیسم احمقانه و نامنعطف خودش شد و وقتی نتونست بین دنیای اخلاق و قانون ارتباط برقرار کنه، لاجرم خودکشی کرد.
بقول شاملو:
ابلها مردا
من خصم تو نیستم. انکار توام
#داریوش_سجادی
