2021-01-23 07:24:28
صدای پای اسب!
نوید در «عصبانی نیستم» با آرتور در «جوکر» هموندی نسل درمانده و مستاصلی را نمایندگی می‌کردند که زیر تار و پود مناسبات ظالمانه و ناعادلانه جامعه و حکومت متوسل به خشونت شده و نوید با کُشتن پدر نامزدش به تشفی خاطر رسیده و جوکر با شهرآشوبی و بسیج هم‌دردانش انتقام خود را از ساختار و اجتماعی که قرار نیست ایشان را برسمیت بشناسد «ما به ازا» می‌کند!
هر دو فیلم کیفرخواستی است علیه مناسبات مُعوجی که مانع از شادکامی نویدان و آرتوران جامعه می‌شود با این تفاوت که پرخاشگری «نوید» امری است مُعلل و شورشگری «آرتور» امری است مُدلل!
آشوب پنجم ژانویه در واشنگتن نیز برون‌ریخت آرتورهائی بود که به بهانه «ترامپ و تقلب» سهم و حق ادا نشده خودشان از مناسبات سیاسی و اقتصادی حاکم در آمریکا را «جوکرتراپی» کردند.
آشوب پنج ژانویه تراکنش و رُمبش طبقاتی بود که می‌توان آنرا سرکوب شده تلقی کرد اما نمی‌توان آن را تمام شده انگاشت.
ترامپ خواسته یا ناخواسته غول را از درون بطری خارج کرد.
۷۴ میلیون رای به ترامپ قبل از اقبال به ترامپ ادبار از نکبتی است که آشوبیان خود را مستحق آن نمی‌دانستند.
بقول سرخ‌پوست‌ها:
صدای پای اسب می‌آید!
1.7K views04:24
د
