آیا برای قبولی دعا نزد الله تعالی نیازی به واسطه است؟ آیا | شفاء و درمان با قرآن «رقیه شرعی»👌👌
آیا برای قبولی دعا نزد الله تعالی نیازی به واسطه است؟
آیا در قران در مورد مطالب زیر آیه ای وجود دارد؟ (الف) حذف واسطه در دعا و طلب چیزی از خدا (ب) اینکه دعای همه (مومن و کافر، صالح و طالح ) را برآورده می کند وحتی به بندگان گناهکارش هم نظر لطف دارد و حاجاتشان را روا می کند چه رسد به بنده صالح ومطیعی که بر او توکل می کند؟
الحمدلله،
اینکه برای دعای خداوند نیاز به واسطه ای نیست خداوند متعال میفرماید:
«و هرگاه بندگانم درباره من از تو بپرسند» (به ایشان بگو) «من نزدیکم» (به آنان با علم خویش و به آنچه که مقتضای اجابت دعاء است. پس مراد قرب مکانی نیست) «و دعای دعاکننده را - به هنگامی که مرا بخواند - اجابت‌می‌کنم»
در حدیث صحیح آمده است: «إن الله تعالی لیستحیی أن یبسط العبد إلیه یدیه یسأله فیهما خیراً فیردهما خائبتین» " همانا خداوند متعال حیا میکند از این که بنده دستانش را به سوی او به دعا بردارد - در حالی‌که از او در آنها خیری‌می‌خواهد - و او آنها را خالی برگرداند».
و همچنین در حدیث صحیح آمده است که رسول خدا صلی الله علیه و سلم فرمودند:
«ما من مسلم یدعو الله عزوجل بدعوة لیس فیها اثم ولا قطیعة رحم إلا أعطاه الله بها إحدی ثلاث خصال: إما أن یعجل له دعوته، وإما أن یدخره له فی الأخری، وإما أن یصرف عنه من السوء مثلها » " هیچ مسلمانی نیست که در بارگاه‌خداوند دعایی بکند که در آن دعا گناه و قطع رحمی نیست، مگر این که‌خداوند به وسیله آن دعا، به وی یکی از سه خصلت زیر را می‌دهد: یا این که دعایش را به طور عاجل برایش مستجاب می‌گرداند. یا اجر آن را برایش درآخرت ذخیره میکند و یا این که بدیی را برابر آن دعا از وی باز می‌دارد».
بنابراین میبینیم که نه در قرآن و نه در سنت پیامبر صلی الله علیه و سلم سخنی از واسطه در دعاء بین بندگان و بین خداوند است، و جمهور علما بر آنند که دعا از مهمترین مقام‌های عبودیت است زیرا خداوند بزرگ خودش از ما خواسته است که او را به دعا بخوانیم، که این خود بر فضل واهمیت دعا دلالت میکند. چنان‌که در حدیث صحیح نیز آمده است که‌رسول اکرم صلی الله علیه و سلم فرمودند: «الدعاءهو العبادة »، یعنی: " دعا همان عبادت است ".
و اینکه دعای کفار و مشرکین نیز خداوند قبول میکند صحیح است، ولی در صورتیکه مخلصانه دعا کنند، و البته آنها مخلصانه به خداوند روی نمیآورند مگر وقتیکه مرگ را با چشمان خود میبینند، خداوند متعال میفرماید:
" فَإِذَا رَکِبُوا فِی الْفُلْکِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَی الْبَرِّ إِذَا هُمْ یُشْرِکُونَ " ﴿العنکبوت: 65﴾ «پس چون بر کشتی سوار می‌شوند» (یعنی: کفار با وصف شرک و عنادی که دارند، وقتی سوار کشتی می‌شوند) «خداوند را ـ درحالی‌که دین را برای او خالص می‌دارند ـ می‌خوانند» (چرا که وقتی دریا توفانی شود و امواج بزرگ فراز آید وکفار از غرق شدن بیمناک گردند، در این هنگام امیدشان از اسباب مادی بریده میشود پس به فطرت خویش بازگشته و خداوند متعال را بی‌ریا و خالصانه به‌یگانگی می‌خوانند و در آن هنگام، به‌یاری خواندن بتان را فرومی‌گذارند زیرا می‌دانند که جز خدای سبحان هیچ نیروی دیگری نمی‌تواند این سختی بزرگ فرودآمده بر آنان را برطرف نماید) «ولی چون آنان را به‌سوی خشکی نجات دهد، بناگاه شرک می‌ورزند» (یعنی: مجددا به شرک برگشته و غیر خدای سبحان را می‌خوانند).
البته این شیوه کفار برخلاف شیوه مؤمنان با اخلاص است که پس از نجات از مهالک و سختی‌ها نعمت خدای عزوجل بر خویشتن را شکر گزارده و نعمت‌ها را وسیله‌ای برای افزونی طاعاتشان می‌گردانند.
بنابراین حتی کفار و مشرکین نیز اگر مخلصانه خداوند را دعا کنند دعایشان مستجاب میشود.
والله اعلم وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
