از نيمه شب گذشته و خوابش نبرده بود طفل سه ساله ای كه، دگر سالخورده بود در گوشه ی خرابه، به جای ستاره ها تا صبح، زخم های تنش را، شمرده بود
❪شهادت مظلومانه و جانسوز حضرت رقیه خاتون ‹س› ، دختر ۳ ساله امام حسین ‹ع› تعزیت باد.❫
● «أهل البيت ‹ع› حينما رجعوا إلى المدينة أقبلن نساء المدينة ليواسين العلويات في مصابهنّ. وقد كانت العقيلة زينب ‹ع› تحدّث النساء بما جرى عليهم في كربلاء والكوفة والشام من مصائب وآلام وتعدّد لهنّ الرزايا المؤلمة التي نزلت بهم وكان النساء يبكين ويندبن سيّد الشهداء ‹ع› ولمّا وصلت العقيلة زينب ‹ع› إلى مصيبة السيّدة رقيّة تأوّهت وقالت : أمّا مصيبة رقية في خرابة الشام فقد أحنت ظهري وشيّبت رأسي ، فارتفع صوت نساء المدينة بالبكاء واعتلى أنينهنّ وعويلهنّ لمصاب يتيمة سيّد الشهداء ‹ع›»
◆ وقتی حضرت زینب با همراهان به مدینه بازگشتند زن‌های مدینه برای عرض تسلیت، به حضور حضرت زینب آمدند آن حضرت زینب مصائب جانسوز کربلا و کوفه و شام را برای آنها بیان می‌کرد و آنها گریه می‌کردند، تا اینکه به یاد حضرت رقیه افتاد و فرمودند: اما مصیبت شهادت حضرت رقیه در خرابه شام، کمرم را خم کرد و مویم را سفید نمود، زن‌ها وقتی این سخن را شنیدند، صدایشان با شور و ناله به گریه بلند شد و آن روز به یاد رنج‌های جانگداز حضرت رقیه بسیار گریستند.
