⇸⇸⇸⇸⇸⇸⇸⇸ «حَریب» (غارت‌زده) ☜ به مناسبت شهادت امام حس | مرکز طب اسلامی آیت الله تبریزیان
⇸⇸⇸⇸⇸⇸⇸⇸
«حَریب» (غارت‌زده)
☜ به مناسبت شهادت امام حسن مجتبی سلام‌الله‌علیه
اشعار سید الشهداء ‹ع› در رثای برادرش امام حسن مجتبی ‹ع›
روی تن نازنین برادرش لحد چید و اشک‌ریزان اینگونه سرود:
أدْهُنُ رَأسی أمْ أطیبُ مَحاسنی
وَرَأسُكَ مَعْفُورٌ وَأنْتَ سَلیبٌ
أوْ اسْتَمْتِعُ الدُّنْیا لِشَیءٍ أحِبُّهُ
ألا كُلُّ ما أدْنی اِلَیْكَ حَبیبٌ
فَلازِلْتُ أبْكی ماتَغَنَّتْ حَمامَةٌ
عَلَیْكَ، وَما هَبَّتْ صَبا وَجَنُوبٌ
وَماهَمَلَتْ عَیْنی مِنَ الدَّمْعِ قَطْرَةً
وَمَااخْضَرَّ فی دَوْحِ الْحِجازِ قَضیبٌ
بُكائی طَویلٌ وَالدُّمُوعُ غَزیرةٌ
وَأنْتَ بَعیدٌ وَالْمَزارُ قریبٌغَریبٌ
وَأطْرافُ الْبُیوُتِ تَحُوطُهُ
ألا كُلُّ مَنْ تَحْتَ التُّرابِ غَریبٌ
وَلایَفْرَحُ الباقی خِلافَ الَّذی مَضی
وَكُلُّ فَتی لِلْمَوتِ فیه نَصیبٌ
فَلَیْسَ حَریبٌ مَنْ أصیبَ بِمالِهِ
وَلكِنَّ مَنْ واری أخاهُ حریبٌ
نَسیبُكَ مَنْ أمْسی یُناجیكَ طَرْفُهُ
وَلَیْسَ لِمَنْ تَحْتَ التُّرابِ نَسیبٌ
آیا بر سر خویش روغن بزنم یا محاسنم را معطر نمایم، در حالی که سر تو بر خاک است و جان در بدن نداری؟ آیا در دنیا سراغ چیزهایی که دوست دارم بروم؛ بلکه آنچه مرا به تو نزدیک کند محبوب من است
بر تو خواهم گریست، تا کبوتران می‌خوانند و تا هنگامی که باد صبا و جنوب می‌وزد. گریه من طولانی و اشک من سرازیر است در حالی که تو از من دور هستی و قبرت نزدیک است.
تو غریبی هستی که خانه ها او را فرا گرفته اند. آری، هر کس که زیر خاک باشد غریب است. هر کس پس از فوت شده ای زنده بماند خوشحال نخواهد بود، و هر جوانی را از مرگ نصیبی است
غارت زده کسی نیست که مالش از دست او رفته باشد، بلکه غارت زده کسی است که برادرش را با دست خود به خاک سپرده باشد. آن که با تو گفتگو می‌کند فامیل توست، اما آن که زیر خاک است دیگر فامیلی ندارد که با او گفتگو کند.
