بنویسیم معدن‌کاوی، بخوانیم جنگلخواری در رستمکلا بهشهر! @d | محمد درویش
بنویسیم معدن‌کاوی، بخوانیم جنگلخواری در رستمکلا بهشهر!
@darvishnameh
از ارزشمندترین رویشگاه جنگلی ایران و یکی از معدود بوم‌سازگان‌های وطن که توفیق ثبت در یونسکو به عنوان میراث طبیعی مشترک را یافته، کمتر از یک میلیون و ششصدهزار هکتار روی کاغذ باقیمانده است!
چرا می‌گویم: روی کاغذ؟ چون به گزارش انجمن علمی جنگلبانی ایران، دست‌کم نیمی از آنچه باقیمانده، حالتی مخروبه داشته و فاقد زیگونگی و تاب‌آوری خاص هیرکانی است. معنی این سخن آن است که ما در طول شش دهه گذشته از سه و نیم میلیون هکتار، عملاً به هشتصدهزار هکتار جنگل واقعی هیرکانی سقوط کرده‌ایم؛ یعنی بیش از سه‌چهارم هیرکانی در شتابی مرگ‌آور نابود شده و اینک ابعاد شتاب و فروپاشی با توجه به شدت عملیات تکنوژنیک و خطر جهان‌گرمایی روبه گسترش است.
در چنین شرایطی، به جای آنکه بیش از پیش حواس‌مان به آنچه هست، باشد؛ به بهانه معدن‌کاوی، آخرین تیر را هم به تابوت هیرکانی می‌زنیم! چرا؟ مگر شما آقای حکومت! خود را متعلق به این آب و خاک نمی‌دانید و دربرابر آیندگان نباید پاسخگو باشید؟
دوباره به این کلیپ نگاه کنید! آنچه در جنگل‌های چکش‌دره رستمکلا از توابع بهشهر مازندران در حال وقوع است، دیگر ربطی به اشغال سپاه روس یا ملکی موروثی و مستثنیات در دهه‌های گذشته در شرق مازندران یا غرب گلستان ندارد - هرچند مگر می‌تواند کسی ادعای مالکیت رویشگاهی را کند که چند میلیون سال قدمت دارد؟ - این رخداد نامیمون هم‌اکنون در حال وقوع است و روزانه چندین گزارش بدستم می‌رسد که در جای جای هیرکانی از گیلان تا گلستان در حال تکرار!
نباید به ماجرای تخریب و جنگلخواری عادت کرده و یا گمان کنیم که کسی صدای ما را نخواهد شنید. فریاد زده و کارِ درست را در پیشگاه وجدان و آیندگان انجام داده و کوتاه نیایید، حتی اگر یگانه سوتک باقیمانده در لوت باشید!
