كاش خدا از پله‌هاى آسمان‌اش پايين مى‌آمد و دستى به سر و روی | دلبرانه

كاش خدا
از پله‌هاى آسمان‌اش
پايين مى‌آمد
و دستى به سر و روی
دلِ پُر غصه‌مان می‌كشيد.
كاش دقايقى كنارمان مى‌نشست
و تمام حسرت‌هاى ديروز
و نگرانى‌هاى امروز و فردايمان را
از روى فكر آشفته‌مان پاک می‌کرد.
با صداى آرامى
در گوشمان زمزمه می‌كرد كه:
من هستم و كلبه‌ى كوچكى
از آرامش در گوشه قلب همه
شما جاى داده‌ام كه
چراغش هميشه روشن خواهد بود !

" روزتون بزیبایی آسمون و خورشید