2022-04-28 21:09:29
هفته نامه فیلم و هنر ، ۲۴ مهر ۱۳۴۷
پرویز مقصدی : ترانه سرای غم
در اندوه مردی که اینک آهنگساز جالب ترین ترانه های سرزمین ماست شریک شدن لذتی پایان ناپذیر دارد که بی اختیار انسان های حساس و علاقمند به موسیقی را جادو می کند . آهنگ های این مرد که اینک در تنهایی خویش نغمه ساز می کند هر کدام صفحه ای از زندگی اوست و چه عجیب و با احساس شنونده را سحرمی کند و با خود به دنیای جادویی موزیک می کشاند .
با آنکه ۱۲ سال است که موسیقی را شروع کرده اما مانند آن است که موزیک با خون او عجین شده است ، چه {زیرا} پنج سال بیشتر نداشت که گیتار را از مادرش آموخت و با موزیک آشنا شد . در زمان کودکی از نی های برکه های شمال ، سرزمینی که به دنیا آمده است نی می ساخت و در آن می دمید و ایام را می گذراند ، وقتی بزرگ تر شد نواختن گیتار را فرا گرفت ، دوره دبیرستان را تمام کرده بود که با پیانو آشنا شد و یک باره وجودش را در اختیار سرزمین افسونی موزیک گذارد .
کار حقیقی خود را از ۱۲ سال قبل با نواختن پیانو آغاز کرد و در سال ۱۳۴۰ تحولی که باید در زندگی او پدید آید ایجاد شد . با ساختن آهنگ «نفرین» که با صدای «آرتوش » پخش شد و در اندک مدتی صفحه روز شده و آرتوش را به اوج شهرت رساند کار آهنگسازی خود را شروع کرده و در مدت هفت سالی که به ساختن آهنگ می پردازد در حدود ۶۰ آهنگ ساخته است .
«پرویز مقصدی» که باید او را ترانه سرای غم نام گذارد مردی است که در اکثر آهنگ هایش موجی از غم و اندوه وجود دارد و عجیب این اندوه در شنونده نفوذ می کند :
«همیشه سعی کرده ام که آهنگی بسازم که خود دلم خواسته است ، سعی نکرده ام کارم را با مبتذلات روزمره آشنا کنم ، به همین علت چه بسیار آهنگ هایی که ساخته ام اما قبل از آنکه آنرا اجرا کنم پاره کرده و دور ریخته ام ، چه {زیرا} آنرا ایده آل برای خودم نمی دانستم . شاید بپرسید علت این که آهنگ های من در هاله ای از غم پوشیده شده چیست ؟ ، علت بخصوصی ندارد و شاید داشته باشد و من ندانم ولی می توانم بگویم هر کس آنچه خلق می کند تحت تاثیر محیطش قرار می گیرد و شاید این احساس درونی من که به صورت نت درآمده ، الهامی از وجود یک نوع عصیان و ناراحتی می باشد که سعی در فراموشی آن دارم و چون نمی توانم ، به صورت موجی از اندوه در می آید .»
مقصدی با نواختن پیانو ، آکوردئون ، گیتار ، ساکسیفون و ارگ آشناست . پیانو را نزد «ملک اصلانیان » آهنگساز معروف فرا گرفته و در طول مدت فعالیت هنری خود با اکثر خوانندگان همکاری داشته و به آنها آهنگ داده است .
پرویز برای آرتوش «نفرین » ، «ستاره های اشک آلود » ،«غمگین» را ساخته ، برای ویگن «عروس دریا » و «بازگشت» که هر دو موفق بوده اند ، برای گوگوش «قصه وفا» را که قرار است به فستیوال سن رمو ارسال شود ، برای عارف «سوز و ساز» ، «دریاچه نور» ، «برگشته مژگان» و «خواب» را ساخته است و برای دیگر خوانندگان چون الهه ، رامش ، روانبخش نیز آهنگ هایی ساخته که پخش شده و خواهد شد .
در مورد فعالیت فیلمی او سئوال می کنم می گوید:
«به علت کار زیاد تا قبل از آنکه آهنگ «خواب» را برای فیلم «سلطان قلبها» بسازم در زمینه آهنگسازی برای فیلم فعالیتی نداشتم اما اینک که فرصتی بدست آورده ام و کارم کمتر شده مصمم به ساختن آهنگ هایی برای آثار سینمای ایران هستم البته در گذشته بعضی از فیلم سازان برای آنکه آهنگ های ریتمی و ضربی بسازم به من مراجعه کردند اما چون با کار من درست در نمی آمد ناچار از آنها معذرت خواستم ، حالا هم البته دنبال همان راه قبلیم هستم و حاضرم در زمینه ساختن آهنگ های جالب که مورد توجه عموم واقع شود همکاری های بیشتری با فیلم سازان داشته باشم »
پرویز مقصدی به صدای عارف ، ویگن ، رامش ، الهه علاقه دارد و اینک کلیه فعالیتش مصروف موزیک و کار در رادیو ، تلویزیون و کلوب ها می شود .
وی معمولا کمتر آهنگ هایی که ساخته خودش می نوازد و سعی می کند پس از اجرا توسط دیگران آنرا گوش کند . کار آهنگسازان غربی روی او تاثیری ندارد چه {زیرا} معتقد است موزیک ایرانی باید بوی ایرانی داشته باشد و تاثیر آهنگ روی آهنگساز یک نوع تقلید است و بس »
1.0K viewsedited 18:09
D
